فهرست مطالب
اسپوندیلوز گردن به تخریب استخوان ها و دیسک های گردن گفته می شود. این وضعیت می تواند منجر به مشکلات مختلفی از جمله فتق دیسک و خار استخوانی شود.
اسپوندیلوزیس گردنی یک اصطلاح کلی برای ساییدگی و پارگی ناشی از افزایش سن است که بر دیسک های ستون فقرات در گردن تأثیر می گذارد. با کم آبی و کوچک شدن دیسک ها، علائم آرتروز از جمله برآمدگی های استخوانی در امتداد لبه های استخوان ها (خارهای استخوانی) ایجاد می شود.
اسپوندیلوز گردن بسیار شایع است و با افزایش سن بدتر می شود. بیش از 85 درصد از افراد بالای 60 سال به اسپوندیلوز گردنی مبتلا هستند.
برای اکثر افراد، اسپوندیلوز گردن هیچ علامتی ایجاد نمی کند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، درمان های غیر جراحی اغلب موثر هستند.
اکثر مبتلایان هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، معمولاً شامل درد و سفتی در گردن می شوند.
گاهی اوقات، اسپوندیلوز گردنی منجر به باریک شدن کانال نخاعی در مهره‌ها می‌شود. کانال نخاعی فضایی در داخل مهره ها است که نخاع و ریشه های عصبی از آن عبور می کنند تا به بقیه بدن برسند. اگر نخاع یا ریشه های عصبی گیر کرده باشند، ممکن است این موارد تجربه شود:
گزگز، بی حسی و ضعف در بازوها، دست ها، پاها
عدم هماهنگی و مشکل در راه رفتن
از دست دادن کنترل مثانه یا روده
با افزایش سن، ساختارهایی که ستون فقرات و گردن را تشکیل می دهند به تدریج دچار ساییدگی و پارگی می شوند. این تغییرات می تواند شامل موارد زیر باشد:
دیسک های دهیدراته : دیسک ها مانند بالشتک بین مهره های ستون فقرات عمل می کنند. در سن 40 سالگی، دیسک های ستون فقرات اکثر افراد شروع به خشک شدن و کوچک شدن می کنند. با کوچکتر شدن دیسک ها، تماس استخوان به استخوان بین مهره ها بیشتر می شود.
فتق دیسک : گاهی می تواند بر نخاع و ریشه های عصبی فشار می آورد.
خارهای استخوانی : با تخریب دیسک ها، بدن ممکن است در تلاشی نادرست برای تقویت ستون فقرات، مقدار بیشتری استخوان تولید کند. این خارهای استخوانی گاهی اوقات می توانند نخاع و ریشه های عصبی را تحت فشار قرار دهند.
سفتی رباط : رباط های ستون فقرات می توانند با افزایش سن سفت تر می شوند و انعطاف پذیری گردن را کم کنند.
سن
شغل : کارهایی که شامل حرکات تکراری گردن، قرار گرفتن در وضعیت نامناسب یا کار زیاد بالای سر هستند، فشار بیشتری به گردن وارد می کنند.
سابقه آسیب گردن
ژنتیک
سیگار
اگر اسپوندیلوز گردن به طور شدید نخاع یا ریشه های عصبی را فشرده کند، آسیب می تواند دائمی باشد.
دژنراسیون به معنای ساییدگی و پارگی است که معمولاً به دلیل روند پیری ایجاد می شود.
بیماری دیسک دژنراتیو (تخریبی) ستون فقرات گردنی معمولاً متحرک ترین بخش را درگیر می کند که C5-C6 (یعنی دیسک بین مهره پنجم و ششم گردن) و سپس سطوح دیسک C6-C7 و C4-C5 است. تخریب دیسک باعث کاهش محتوای آب دیسک یا خشک شدن می شود که منجر به پارگی در حلقه خارجی یا حلقه فیبروزوس می شود.
این پارگی ها اجازه می دهد تا فتق هسته مرکزی پالپوزوس به سمت محیط ایجاد شود. هنگامی که این فتق ها در امتداد پشت دیسک قرار دارند، می توانند روی طناب نخاعی یا ریشه عصبی فشار وارد کنند که منجر به علائم و تظاهرات متغیر می شود.
بالجینگ زمانی اتفاق می افتد که مواد دیسک در داخل دیسک ستون فقرات به گونه ای حرکت می کند که باعث می شود دیسک به طور غیر طبیعی به یک طرف کشیده شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، عصب نخاعی نزدیک می تواند تحریک شود، اگرچه همیشه اینطور نیست. این زمانی است که هسته پالپوزوس ( نام ماده دیسک داخلی ) کمی به پوسته بیرونی فشار می آورد. بالجینگ دیسک برای اکثر افراد مشکل جدی نیست. در واقع، اغلب ممکن است که مواد دیسک دوباره به شکلی جابجا شود که دیسک را به شکل عادی خود بازگرداند.
در طی این مرحله، مواد دیسک به حلقه فیبروزوس می رسد که نام پوسته بیرونی است. مواد دیسک هنوز در داخل پوسته بیرونی است، اگرچه برآمدگی دیسک ستون فقرات بیشتر قابل توجه است، که اغلب به معنای افزایش ناراحتی است. ممکن است در این مرحله علائم عصبی مانند بی حسی و سوزن سوزن شدن مشاهده شود.
در این مرحله مواد دیسک داخلی از پوسته بیرونی عبور می کند. هنگامی که مواد درونی از بین برود، ممکن است ناراحتی شدیدی را تجربه کنید.
جداسازی دیسک زمانی اتفاق می افتد که مواد دیسک داخلی به طور کلی از پوسته خارج شده و به طور کامل از دیسک ستون فقرات جدا می شود. این جدی است و اغلب به یک روش جراحی به نام دیسکوتومی نیاز دارد. همچنین می تواند به برخی از مسائل به همان اندازه بحرانی کمک کند، به خصوص اگر در کانال نخاعی قرار بگیرد. در این مورد، ممکن است تحریک عصبی شدید داشته باشید. در این مرحله، بستری شدن بیماران به دلیل شدت ناراحتی، غیرمعمول نیست.
آسیب هایی به شکل تصادف یا میکروتروماهایی که در طول زمان به ناحیه گردن وارد می شوند.
بیماری های سیستمیک مثل روماتوئید آرتریت
ژنتیک
سیگار
فعالیت بدنی شدید
پوسچر نامناسب
کارکردن ناصحیح
گردن درد یا سوزن سوزن شدن و بی حسی ممکن است به شانه، بالای ستون فقرات پشتی، بازو یا دست برسد.
برخی از افراد ضعف، انداختن ناخودآگاه وسایل از دست و مشکل در راه رفتن دارند.
درد ناشی از بالجینگ دیسک هنگام حرکت و هنگام سرفه یا خنده بدتر می شود.
شکستگی سرویکال که معمولاً به آن شکستگی گردن می گویند، شکستگی هر یک از هفت مهره گردن است.
آسیب به مهره ها می تواند عواقب جدی مانند فلج موقت یا دائمی داشته باشد زیرا نخاع جزء مهمی در کنترل عملکردهای بدن است.
درد ، تورم ، تندرنس و اسپاسم عضلانی در گردن
ناتوانی یا سختی در حرکت دادن گردن
مشکل در بلع غذای مایع یا جامد
دوبینی و از دست دادن هوشیاری
شکستگی گردن یک وضعیت اضطراری در نظر گرفته می شود. بنابراین، اگر فردی علائم ذکر شده در بالا را تجربه کرد یا به شکستگی گردن مشکوک شد، به شدت توصیه می شود که فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشد.
تروما (شایع ترین علت): مثل تصادف ، افتادن ، ورزش ، شیرجه زدن
غیرتروما: پوکی استخوان ، آرتریت ، سرطان و التهاب طناب نخاعی
درمان شکستگی گردن به شدت شکستگی و اینکه کدام یک از هفت مهره تحت تاثیر قرار گرفته است بستگی دارد. یک شکستگی جزئی را می‌توان با استفاده از بریس گردنی که در اطراف گردن قرار داده می‌شود تا استخوان شکسته بهبود یابد، درمان کرد ، در حالی که شکستگی‌های پیچیده‌تر ممکن است به درمان‌های غیر جراحی دیگر و یا جراحی نیاز داشته باشد.
بریس گردنی
داروهای ضددرد
فیزیوتراپی
جراحی
پرهیز از انجام فعالیت هایی که استرس زیادی به گردن وارد می کنند
پرهیز از شرکت در رشته های ورزشی پربرخورد
تقویت گردن
پیگیری درمان وقتی با علائمی در گردن مواجه می شوید.
کاهش حرکات نرمال گردنی و درنتیجه سفتی و درد در ناحیه
اسپاسم و تغییر تون عضلات
ضعف و کاهش قدرت عضلانی
بی حسی یا مورمور شدن درصورت آسیب به عصب
امکان آسیب دیدن نخاع و فلج شدن
ویپلش آسیبی به گردن است که در اثر حرکت شدید و سریع گردن به عقب و جلو اتفاق می افتد، مانند شلاق زدن.
ویپلش اغلب زمانی اتفاق می افتد که سر به سرعت به عقب و سپس با قدرت به جلو پرتاب می شود. این اغلب در نتیجه یک تصادف اتومبیل از عقب اتفاق می افتد. این حرکت می تواند باعث آسیب به عضلات و بافت های گردن شود.
ویپلش را می‌توان استرین / اسپرین یا کشیدگی گردن نامید، اما این اصطلاحات شامل انواع دیگری از آسیب‌های گردن نیز می‌شود.
علائم ویپلش اغلب در چند روز پس از آسیب شروع می شود. ممکن است شامل موارد زیر باشد:
گردن درد و سفتی
دردی که با حرکت گردن بدتر می شود.
از دست دادن دامنه حرکتی در گردن
سردرد که اغلب از قاعده جمجمه شروع می شود.
حساسیت یا درد در شانه، قسمت بالایی پشت یا بازوها
گزگز یا بی حسی در بازوها
خستگی
سرگیجه
برخی افراد نیز این موارد را دارند:
تاری دید
صدای زنگ در گوش که به آن وزوز گوش می گویند
مشکل خواب
بدخلقی
مشکل در تمرکز
مشکلات حافظه
افسردگی
ویپلش معمولاً در اثر تصادفات اتومبیل از عقب ایجاد می شود.
حوادث ورزشی
آزارجسمی
انواع دیگر آسیب ها مانند زمین خوردن یا افتادن
تصادفات جاده ای
حملات جسمی
ورزش های پربرخورد
آسیب عصبی
شکستگی گردن
دررفتگی گردن
ناتوانی
درد مداوم
فوروارد هد پاسچر به عنوان نگه داشتن سر خارج از موقعیت طبیعی آن بر روی ستون فقرات گردنی تعریف می شود. فرد مبتلا به FHP معمولاً سرش جلوتر از بدن قرار می گیرد.
این وضعیت به ماهیچه ها و استخوان های گردن فشار وارد می کند. همچنین می تواند منجر به عدم تعادل عضلانی شود، زیرا برخی از عضلات بیشتر از سایرین بار را تحمل می کنند.
خمیدهبودن
خوابیدن با سر بالا
حمل یک کوله پشتی یا کیف سنگین
رانندگی با کمر خمیده
خیاطی
کتاب خواندن در رختخواب
سابقه آسیب به ستون فقرات
ضعف در عضلات قسمت فوقانی ناحیه پشت
آرتریت و تخریب استخوان
سردرد
احساس ناراحتی در گردن
افزایش فشار به عضلات گردن و شانه
ناراحتی در ناحیه پشت
امکان درد در ناحیه سینه ای
امکانسوزنسوزنشدنبازوودست
جنس مونث
استفاده بیش از حد از گوشی موبایل
کارهای مرتبط با گردن و دست
سیگار
بهم خوردن پاسچر بدن
دردهای مضاعف
تاثیر منفی بر تنفس
ایجاد شانه گرد
دنده گردنی رشد استخوان اضافی است که جزو ناهنجاری های مادرزادی طبقه بندی می شود . دنده گردنی در بالای قفسه سینه قرار می گیرد. در واقع دنده های اضافی است که در بدو تولد وجود دارند. گاهی اوقات، دنده های اضافی می تواند به شرایطی کمک کند که باعث درد می شود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است نیاز به برداشتن دنده های گردن باشد.
از نظر اندازه، شکل و محل اتصال متفاوت هستند. آنها ممکن است به اولین دنده بچسبند یا نچسبند و می توانند در یک یا هر دو طرف گردن ایجاد شوند.
وجود دنده گردنی به صورت یک طرفه شایع تر است و دنده گردنی سمت چپ بیشتر از ناهنجاری های سمت راست وجود دارد.
حساس بودن ناحیه بالای ترقوه و إحساس یک توده استخوانی سفت
مورمور شدن دست و انگشتان
درد انتشاری به دست
امکان سردی نوک انگشتان
امکان تغییر رنگ پوست به کبودی
از دست دادن عملکرد دست
کاهش توده عضلانی کف دست
استفاده بیش از حد از گردن و دست ها بعلاوه پاسچر نامناسب و ضعف عضلانی ریسک ابتلا به کامپرشن عناصر عروقی – عصبی در اثر دنده گردنی را بالا می برد.
احتمال فشرده شدن عروق و اعصاب بین دنده و عضلات مربوطه و ایجاد سندروم خروجی قفسه سینه (thoracic outlet syndrome)
فیزیوتراپی: اغلب اوقات، دنده گردنی بدون علائم است و بدون عکسبرداری با اشعه ایکس تشخیص داده نمی شود. اگر دنده گردنی باعث فشرده شدن ساختارهای بین ماهیچه های اسکالن شود، فیزیوتراپی می تواند به کاهش سفتی عضلات، بهبود تحرک گردن، تقویت عضلات اطراف برای بهبود وضعیت گردن و شانه و کاهش تنش عصبی کمک کند.
دارو درمانی : داروهای ضد درد و شل کننده عضلات
جراحی : اگر علائم با روش های غیرجراحی کاهش پیدا نکرد برداشتن دنده گردنی برای کم‌کردن فشار انجام می شود.
تورتیکولی وضعیتی است که در آن عضلات گردن کودک باعث می شود سر او به یک طرف بچرخد و متمایل شود. ممکن است به نظر برسد که گردن نوزاد با یک زاویه عجیب و غریب چرخیده است. سر آنها ممکن است به یک طرف و چانه آنها به طرف دیگر کج شود.
تورتیکولی را گردن کج هم می گویند.
تورتیکولی در نوزادان و کودکان نسبتاً شایع است. تورتیکولی ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد (مادرزادی) یا ممکن است بعداً در دوران نوزادی یا کودکی (اکتسابی) ایجاد شود.
تورتیکولی مادرزادی رایج ترین نوع تورتیکولی است. معمولا برای نوزاد بدون درد است. ممکن است تا زمانی که کودک چند هفته ای نشده است متوجه آن نشوند. هنگامی که آنها شروع به کنترل بیشتر بر سر خود کردند، ممکن است تشخیص داده شود.
تورتیکولی اکتسابی معمولاً در چهار تا شش ماه اول زندگی کودک یا بعد از آن رخ می دهد. ممکن است به طور ناگهانی متوجه آن شوید یا ممکن است کندتر ظاهر شود. تورتیکولی اکتسابی ممکن است بی ضرر (خوش خیم) باشد یا ممکن است نشانه ای از یک مشکل جدی تری برای سلامتی باشد.
متمایل شدن سر نوزاد به یک سمت و چانه اش به سمت دیگر
محدودیت حرکتی در سر و گردن نوزاد
همسطح نبودن شانه های نوزاد
کوتاهی یا سفتی عضلات گردن
عضلات گردنی متورم
وجود توده کوچک در یکی از عضلات گردن نوزاد
صورت نامتقارن
متمایل شدن سر بچه به یک طرف و چانه اش به طرف دیگر
محدودیت حرکتی در سر و‌گردن
یکی از شانه ها بالاتر از دیگری است.
سفتی و کوتاهی عضلات گردنی
تورم عضلات گردنی
دردشدیددرگردن
لرزش سر
سردرد
کوتاه شدن یکی از عضلات استرنوکلیدوماستوئید (SCM) باعث تورتیکولی مادرزادی می شود. SCM ها دو عضله بزرگ در گردن هستند. کوتاهی این عضله ممکن است به دلیل عوامل زیر باشد:
نحوه قرار گرفتن جنین در رحم
رشد غیر طبیعی SCM
هماتوم در عضلات گردن
ضخیم شدن غیر طبیعی بافت عضلانی نوزاد (فیبروز)
سندرم کلیپل–فیل، یک نقص مادرزادی نادر که باعث جوش خوردن مهره‌های گردن نوزاد می‌شود.
تورتیکولی اکتسابی اغلب به دلیل تورم در گلوی کودک رخ می دهد. تورم باعث شل شدن بافت های اطراف ستون فقرات بالایی کودک می شود. این به مهره های آنها اجازه می دهد تا از موقعیت طبیعی خود خارج شوند. این باعث اسپاسم عضلات گردن آنها می شود و باعث می شود سر آنها به یک طرف متمایل شود. تورم ممکن است به دلیل عفونت، آسیب یا دلیل نامشخصی باشد. سایر علل تورتیکولی اکتسابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رفلاکس معده به مری (GERD)
مشکلات بینایی
واکنش به داروهای خاص
بافت اسکار
آرتریت گردن (اسپوندیلوز گردنی)
سندرم ساندیفر، یک بیماری نادر که ترکیبی از GERD با اسپاسم گردن است.
سندرمگریزل،یکعارضهنادرعفونتهایسروگردنیاجراحیهایگوش،حلقوبینی
فیزیوتراپی شامل تمرین های کششی و پوزیشن دهی ، ماساژ ، گرمادرمانی
بریس یا کولار
دارو و تزریقات
جراحی
استئوآرتریت فاست گردنی، که گاهی به آن سندروم مفصل فاست گردنی نیز می‌گویند، یک بیماری دژنراتیو است که باعث درد و سفتی در ناحیه گردن یا ستون فقرات می‌شود.
در استئوآرتریت فاست گردنی غضروف مفاصل فاست شروع به تخریب یا تجزیه می کند.
غضروف شروع به نازک شدن می کند و حتی ممکن است به طور کامل ناپدید شود و باعث اصطکاک استخوان روی استخوان مفاصل فاست گردن شود.
این اصطکاک می تواند منجر به ایجاد استئوفیت ها یا خارهای استخوانی شود.
اگر استئوفیت های ایجاد شده به ریشه های عصبی گردنی برخورد کنند، ممکن است درد، ضعف یا سوزن سوزن شدن در طول مسیر عصب به بازو و دست منتشر شود.
استئوآرتریت فاست گردنی ممکن است باعث درد در گردن و قسمت فوقانی کمر و همچنین شانه ها و بین دو کتف شود.
همچنین ممکن است باعث سردرد شود، نوعی درد منتشری یا ارجاعی، به ویژه در پشت سر.
بیماران مبتلا به استئوآرتریت فاست گردنی اغلب دارای حساسیت یا تورم در محل مفاصل فاست آسیب دیده و همچنین کاهش دامنه حرکتی در گردن خواهند بود.
پاسچر غلط
آسیب به گردن
سبک زندگی بی تحرک
تغییرات تخریبی در اثر سن
ضعف عضلانی
التهابات مفصلی
کشیدگی گردن زمانی رخ می دهد که یک یا چند فیبر در عضله یا تاندون گردن بیش از حد کشیده شده و پاره شود. این آسیب که عضله کشیده شده نیز نامیده می شود، بسته به اندازه و محل پارگی می تواند شدت آن متفاوت باشد. در حالی که کشیدگی گردن معمولاً طی چند روز یا چند هفته خود به خود بهبود می یابد، درد ممکن است از خفیف و دردناک تا تیز و ناتوان کننده متغیر باشد.
درد در ناحیه گردن
امکان انتشار درد از گردن به شانه و بالای ستون فقرات
تندرنس
سختی در حرکت گردن
سفتی گردن
آسیب ناگهانی مثل تصادف
پاسچر نادرست و نگهداشتن طولانی مدت سر در یک پوزیشن
بلند کردن وسایل خیلی سنگین
اسپاسم عضلات
التهاب بافت های اطراف
حرکات تکراری
افتادن
شروع یک ورزش جدید
اصلاح فعالیت روزمره
سرما و‌گرما درمانی
دارودرمانی
فیزیوتراپی
ورزش های سر و‌گردن
عدم شروع ناگهانی ورزشی خاص
استراحت کافی در روز
درست خوابیدن
پاسچر صحیح
با خدمات ما بیشتر آشنا شوید
دیدگاه خود را درج کنید