آسیب های مچ پا

Ankle sprain / Ankle strain

رگ به رگ شدن (sprain) و کشیدگی (strain) مچ پا آسیب های رایج برای همه سنین است.  رگ به رگ شدن مچ پا به دلیل کشش یا پارگی رباط ها ایجاد می شود در حالی که کشیدگی ناشی از کشش یا پارگی عضله یا تاندون است.

بیشتر اوقات sprain و پیچ خوردگی در مچ پا رخ می دهد.

علل پیچ خوردگی مچ پا / Ankle sprain

شایع‌ترین علل پیچ خوردن مچ پا، ضربه یا افتادن است.  علل دیگر کشیدگی یا پیچ خوردگی مچ پا عبارتند از:

• حرکات طرفی سریع و بدون مهارت : این حرکات زمانی رخ می‌دهند که پا محکم روی زمین قرار می‌گیرد و مچ پا به بیرون می چرخد در حالی که پا روی زمین است و باعث کشیدگی مچ پا می‌شود.
• پیچ خوردن مچ اغلب در فعالیت های ورزشی که شامل تغییر سریع وضعیت یا جهت پا است مانند فوتبال، دویدن، فوتبال و بسکتبال رخ می دهد.
• کفش نامناسب می تواند باعث پیچ خوردگی مچ پا شود.
• راه رفتن روی سطح ناهموار
• فرد دیگری در حین یک فعالیت ورزشی روی پای شما پا می گذارد یا فرود می آید.

ریسک فاکتورهای Ankle sprain

• شرکت در ورزش یا ورزش بدون گرم کردن مناسب می تواند یک عامل خطر برای پیچ خوردگی یا کشیدگی مچ پا باشد زیرا ماهیچه ها، رباط ها و تاندون ها وقتی گرم نمی شوند سفت تر می شوند.
• چاقی یا حمل وزن اضافی می تواند فرد را در معرض خطر بیشتری برای رگ به رگ شدن یا کشیدگی مچ پا قرار دهد که دلیل آن استرس بیشتر روی مچ پا هنگام راه رفتن، دویدن یا ورزش است.
• خستگی عضلانی همچنین می تواند یک عامل خطر برای پیچ خوردگی یا کشیدگی مچ پا باشد؛ دوندگان مسافت طولانی (دوندگان ماراتن یا اولترا ماراتن) به دلیل فشار مداومی که به مفاصل وارد می کنند، در معرض خطر بالایی برای کشیدگی یا پیچ خوردگی مچ پا هستند.

علائم پیچ خوردگی مچ پا

• درد مچ پا
• تورم در اطراف مفصل مچ پا
• سفتی مچ پا
• محدودیت حرکتی در مچ پا
• کبودی یا تغییر رنگ پوست اطراف آسیب
• حساس به لمس
• ناتوانی درتحمل وزن روی پا یا مچ پا

انواع ankle sprain از نظر آناتومیکی

• درجه ۱: در این درجه از پیچ خوردگی لیگامان ها یا رباط های مچ کشیده شده اند.
• درجه ۲: پارگی جزئی در یک یا چند رباط مچ
• درجه ۳: پارگی کامل یک یا چند رباط مچ
• انواع ankle sprain از نظر عملکردی
  • درجه ۱: بیمار می تواند کامل وزن بیندازد و راه برود.
  • درجه ۲: بیمار بیشتر با اندام غیردردناک راه می رود.
  • درجه ۳: بیمار قادر به راه رفتن نمی باشد.

  عوارض پیچ خوردگی مچ پا

  عدم درمان مناسب پیچ خوردگی مچ پا، شرکت زودهنگام در فعالیت ها پس از پیچ خوردگی مچ پا یا پیچ خوردگی مکرر مچ پا ممکن است منجر به عوارض زیر شود:

  • درد مزمن مچ پا
  • بی ثباتی مزمن مفصل مچ پا
  • آرتریت در مفصل مچ پا

  پیشگیری

  نکات زیر می تواند در جلوگیری از پیچ خوردگی مچ پا یا پیچ خوردگی مکرر کمک کند:

• گرم کردن قبل از ورزش یا تمرین
• هنگام راه رفتن، دویدن یا کار روی سطح ناهموار مراقب باشید.
• روی مچ پا ضعیف یا قبلاً آسیب دیده از یک بریس یا تیپ برای ساپورت از مچ پا استفاده کنید.
• کفشی بپوشید که مناسب باشد و برای فعالیت شما ساخته شده باشد. پوشیدن کفش های پاشنه بلند را به حداقل برسانید.
• قدرت و انعطاف عضلانی خوب را حفظ کنید.
• تمرینات ثباتی، از جمله تمرینات تعادلی را تمرین کنید.

درمان پیچ خوردگی مچ پا

• استراحت و عدم انجام حرکات دردناک در مچ پا
• یخ گذاری برای کاهش التهاب در دوره اولیه و حاد
• الکتروتراپی برای کاهش درد و التهاب
• تمرین هایی برای حفظ دامنه حرکتی و قدرت عضلانی مچ پا
• تمرین های تعادلی و ثباتی
• استفاده از روش های ثبات دادن به مچ پا مثل بانداژ ، تیپ یا بریس
• در موارد پیچ خوردگی شدید، گچ گرفتن یا چکمه پیاده روی ممکن است برای بی حرکت کردن مچ پا در حین بهبودی لازم باشد.
• جراحی برای کیس هایی که به درمان فیزیوتراپی جواب نداده اند و مچ پا بی ثبات است.

تاندونیت آشیل / Achilles tendinitis

تاندونیت آشیل یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از تاندون آشیل است، نوار بافتی که عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می کند.

التهاب تاندون آشیل بیشتر در دوندگانی رخ می دهد که به طور ناگهانی شدت یا مدت دویدن خود را افزایش داده اند.  همچنین در افراد میانسال که ورزش هایی مانند تنیس یا بسکتبال را فقط در مواقعی خاص انجام می دهند، رایج است.

علائم تاندونیت آشیل

درد همراه با التهاب تاندون آشیل معمولاً به صورت درد خفیف در پشت ساق یا بالای پاشنه پس از دویدن یا سایر فعالیت‌های ورزشی شروع می‌شود.  دوره های درد شدیدتر ممکن است پس از دویدن طولانی مدت، بالا رفتن از پله یا دوی سرعت رخ دهد. همچنین ممکن است حساسیت یا سفتی حس شود، به خصوص در صبح که معمولاً با فعالیت خفیف بهبود می یابد.

علل تاندونیت آشیل

• تاندونیت آشیل در اثر فشار مکرر یا شدید روی تاندون آشیل ایجاد می‌شود. این تاندون زمانی که شما راه می روید، می دوید، می پرید یا روی انگشتان پا بلند می شوید استفاده می شود.
• ساختار تاندون آشیل با افزایش سن ضعیف می شود که می تواند آن را مستعد آسیب دیدگی کند.

ریسک فاکتورها

• جنسیت: تاندونیت آشیل اغلب در مردان اتفاق می افتد.
• سن: تاندونیت آشیل با افزایش سن بیشتر می شود.
• مشکلات فیزیکی: کف پای صاف به طور طبیعی می تواند فشار بیشتری بر تاندون آشیل قرار دهد. چاقی و سفتی عضلات پشت ساق همچنین می توانند کشش روی تاندون را افزایش دهند.
• دویدن با کفش های فرسوده می تواند ریسک تاندونیت آشیل را افزایش دهد. درد تاندون اغلب در آب و هوای سرد بیشتر از آب و هوای گرم رخ می دهد و دویدن روی زمین های تپه ای نیز می تواند منجر به آسیب آشیل شود.
• شرایط پزشکی: افرادی که پسوریازیس یا فشار خون بالا دارند، در معرض خطر ابتلا به تاندونیت آشیل هستند.
• داروها: انواع خاصی از آنتی بیوتیک ها fluoroquinolone نامیده می شوند، با میزان بالای تاندونیت آشیل ارتباط دارند.

عوارض

تاندونیت آشیل می تواند تاندون را تضعیف کند، و آن را مستعد پارگی کند . پارگی تاندون آسیب دردناکی که معمولا نیاز به ترمیم جراحی دارد.

پیشگیری

• سطح فعالیت خود را به تدریج افزایش دهید. اگر به تازگی یک برنامه ورزشی را شروع کرده اید، به آرامی شروع کنید و به تدریج مدت و شدت تمرین را افزایش دهید.
• اگر در یک فعالیت شدید شرکت می‌کنید، ابتدا با ورزش کردن با سرعت کمتر بدن خود را گرم کنید.  اگر در طول ورزش متوجه درد شدید، حرکت را متوقف کنید و استراحت کنید.
• کفشی که برای ورزش می پوشید باید بالشتک جذب شوک برای پاشنه پا داشته باشد و دارای یک قوس محکم باشد تا به کاهش تنش در تاندون آشیل کمک کند.
• روزانه حرکات کششی انجام دهید.  زمانی را به کشش عضلات ساق پا و تاندون آشیل خود در صبح، قبل از ورزش و بعد از ورزش اختصاص دهید تا انعطاف پذیری خود را حفظ کنید.  این امر به ویژه برای جلوگیری از عود تاندونیت آشیل مهم است.
• عضلات ساق پا را تقویت کنید.  ماهیچه های قوی به ساق پا و تاندون آشیل این امکان را می دهد که استرس هایی را که در فعالیت و ورزش با آن مواجه می شوند بهتر تحمل کنند.

شکستگی مچ پا / Ankle fracture

شکستگی مچ پا شکستگی یک یا چند استخوان از سه استخوان در مفصل مچ پا است: درشت نی، نازک نی و تالوس.

انواع شکستگی های شایع مچ پا

• Lateral malleolus fracture : شکستگی قوزک خارجی در استخوان بیرونی مچ پا رخ می دهد. این نوع اغلب بخاطر پیچیدگی ناگهانی مچ اتفاق میفتد.
• Medial malleolus fracture: شکستگی قوزک داخلی بر روی استخوان داخلی مچ پا رخ می دهد، می تواند ناشی از تاثیرات شدید استرس بیش از حد بر روی مفصل مچ پا باشد.
• High ankle or syndesmotic fracture : اسپرین یا کشیدگی لیگامان هایی که درشت نی و نازک نی را بهم وصل می کنند (در اثر شکستگی یکی از استخوان های ساق پا) .

علل شکسته شدن مچ پا

• شکستگی مچ پا معمولاً به دلیل آسیب در اثر چرخش مچ ایجاد می شود، جایی که مچ پا در حین راه رفتن یا دویدن، مانند هنگام فعالیت ورزشی، پیچ خورده، چرخیده یا منحرف می شود.
• برخورد با نیروی زیاد، مانند سقوط یا تصادف با اتومبیل
• شکستگی هایی که به طور ناگهانی در طی یک حادثه یا آسیب خاص رخ می دهد، به عنوان شکستگی های تروماتیک مچ پا شناخته می شود.
• اما یک استخوان در مچ پا نیز می تواند به دلیل استرس یا ضربه مکرر در طول زمان بشکند که به این شکستگی های استرسی می گویند.

ریسک فاکتورها

• ورزش های پربرخورد مثل بسکتبال، فوتبال، تنیس، ژیمناستیک
• استفاده از تجهیزات و تکنیک های نامناسب مثل کفش نامناسب و گرم نکردن قبل ورزش
• افزایش ناگهانی سطح تمرین مثل بالابردن یکدفعه ای فرکانس و مدت تمرین
• استئوپروزیس یا کاهش تراکم استخوان
• سیگار

 

علائم شکستگی مچ پا

• شایع ترین علامت درد و تورم فقط در ناحیه مچ یا درد و تورم گسترده است.
• وقتی فرد بخواهد روی مچ شکسته وزن بیندازد درد تشدید خواهد شد بطوریکه دیگر قادر به وزن اندازی نخواهد بود.
• کبودی
• حساس به لمس
• دفورمیتی یا بدشکلی مچ مخصوصا اگر با دررفتگی همراه باشد.

عوارض شکستگی مچ پا

• آرتروز: شکستگی هایی که به داخل مفصل کشیده می شوند می توانند سال ها بعد باعث آرتروز شوند.
• عفونت استخوان (استئومیلیت) : شکستگی باز به این معنی که یک انتهای استخوان از پوست بیرون زده باشد، ممکن است استخوان در معرض باکتری هایی قرار گیرد که باعث عفونت شود.
• سندروم کمپارتمان :  این وضعیت به ندرت ممکن است با شکستگی مچ پا رخ دهد. باعث درد، تورم و گاهی ناتوانی در عضلات آسیب دیده پاها می شود.

•  آسیب عصبی یا عروق خونی: ضربه به مچ پا می تواند به اعصاب و رگ های خونی آسیب برساند و گاهی اوقات آنها را پاره کند. دراین شرایط بی حسی یا مشکلات گردش خون اتفاق می افتد. کمبود جریان خون می تواند باعث مرگ و فروپاشی استخوان شود.

پیشگیری

• پوشیدن کفش های مناسب
• تعویض منظم کفش های ورزشی
• شروع آهسته تمرین های ورزشی
• تقویت استخوان با مصرف کلسیم و ویتامین D
• تقویت عضلات مچ پا با انجام تمرین های هدفدار زیر نظر فیزیوتراپیست

پا چنبری / club foot

پاچنبری طیفی از ناهنجاری‌های پا را توصیف می‌کند که معمولاً در بدو تولد وجود دارند (مادرزادی) که در آن پای کودک از شکل یا موقعیت قرارگیری خود چرخیده است.  در کلاب فوت، بافت‌هایی که ماهیچه‌ها را به استخوان متصل می‌کنند (تاندون‌ها) کوتاه‌تر از حد معمول هستند.  کلاب فوت یک نقص مادرزادی نسبتاً شایع است و معمولاً یک مشکل جداگانه برای یک نوزاد تازه متولد شده سالم است.

کلاب فوت می تواند خفیف یا شدید باشد.  حدود نیمی از کودکان مبتلا به پاچنبری آن را در هر دو پا دارند.  اگر کودک به پا چنبری مبتلا باشد، راه رفتن عادی را سخت‌تر می‌کند، بنابراین پزشکان معمولاً درمان آن را بلافاصله پس از تولد توصیه می‌کنند.

پزشکان معمولاً قادر به درمان موفقیت آمیز پا چنبری بدون جراحی هستند، اگرچه گاهی اوقات کودکان بعداً نیاز به جراحی بعدی دارند.

علائم کلاب فوت

• نوک پا معمولاً به سمت پایین و داخل پیچ خورده است و قوس را افزایش می دهد و پاشنه را به سمت داخل می چرخاند.
• ممکن است پا آنقدر به شدت چرخیده باشد که در واقع به نظر می رسد که وارونه است.
• ساق یا پای آسیب دیده ممکن است کمی کوتاهتر باشد.
• عضلات ساق پا در پای آسیب دیده معمولاً توسعه نیافته اند.

علل کلاب فوت

علت پاچنبری ناشناخته است (ایدیوپاتیک)، اما ممکن است ترکیبی از ژنتیک و محیط باشد.

ریسک فاکتورهای کلاب فوت

سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین یا سایر فرزندانشان دچار پاچنبری شده باشند، احتمال ابتلای نوزاد نیز به آن بیشتر است.

 شرایط مادرزادی : در برخی موارد پا چنبری می‌تواند با سایر ناهنجاری‌های اسکلت که در بدو تولد وجود دارد (مادرزادی)، مانند اسپینا بیفیدا، یک نقص مادرزادی که زمانی رخ می‌دهد که ستون فقرات و نخاع به درستی رشد نمی‌کنند یا به درستی بسته نمی‌شوند، مرتبط باشد.

 محیط :سیگار کشیدن در دوران بارداری می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلای نوزاد به پا چنبری را افزایش دهد.

 کمبود مایع آمنیوتیک در دوران بارداری : مقدار بسیار کم مایعی که نوزاد را در رحم احاطه کرده است ممکن است خطر ابتلا به کلاب فوت را افزایش دهد.

عوارض کلاب فوت

تا زمانی که کودک شروع به ایستادن و راه رفتن نکند، پاچنبری معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی کند.  اگر پاچنبری درمان شود، کودک به احتمال زیاد به طور طبیعی راه می‌رود.

حرکت : پای آسیب دیده ممکن است کمی انعطاف پذیری کمتری داشته باشد.

 طول پا : پای آسیب‌دیده ممکن است کمی کوتاه‌تر باشد، اما معمولاً مشکلات قابل‌توجهی در حرکت ایجاد نمی‌کند.

 سایز کفش : اندازه کفش پای مبتلا ممکن است از اندازه کفش پای سالم کوچک‌تر باشد.

 اندازه عضلات پشت ساق پا: عضلات ساق پا در سمت آسیب دیده ممکن است همیشه کوچکتر از عضلات سمت دیگر باشند.

با این حال، در صورت عدم درمان، پاچنبری مشکلات جدی تری ایجاد می کند:

آرتروز

 تصویر ضعیف از خود:  ظاهر غیرمعمول پا ممکن است تصویر بدن کودک را در سال های نوجوانی نگران کند.

 ناتوانی در راه رفتن عادی : پیچش مچ پا ممکن است به کودک اجازه راه رفتن روی کف پا را ندهد.  برای جبران، ممکن است در موارد شدید قسمت بیرونی پا یا حتی نوک پا راه برود.

 مشکلات ناشی از مدل راه رفتن : مدل راه رفتن ممکن است از رشد طبیعی ماهیچه های ساق پا جلوگیری کند، باعث زخم یا پینه بزرگ در پا شود و منجر به راه رفتن نامناسب شود.

انحراف شست پا / hallux valgus

بونیون یک برآمدگی استخوانی است که در قاعده انگشت شست پا ایجاد می شود.  بونیون ها در لبه داخلی مفصل شست پا یا مفصل متاتارسوفالانژیال (MTP) ایجاد می شوند.  مفصل MTP جایی است که قاعده انگشت شست پا به پا متصل می شود.  اصطلاح پزشکی بونیون ها هالوکس والگوس است.

انواع بونیون ها

بونیون های روی انگشت شست پا در اثر فشار اضافی رایج ترین هستند، اما می توانند روی انگشتان دیگر و به دلایل دیگر نیز ایجاد شوند.  انواع دیگر بونیون عبارتند از:

بونیون های مادرزادی (congenital hallux valgus): برخی از نوزادان با بونیون به دنیا می آیند.

 هالوکس والگوس نوجوانان یا نوجوانان: اینها انواعی از بونیون هستند که افراد کمتر از 18 سال را تحت تاثیر قرار می دهند.

 بونیون tailor (bunionettes): در قاعده انگشت کوچک شکل می گیرند.  آنها معمولاً نتیجه پوشیدن کفش هایی هستند که به درستی فیت پا نیستند یا انگشت کوچک پا را به سمت انگشتان دیگر فشار می دهد.

علائم هالوکس والگوس

درد یا سفتی در انگشت شست پا

 تورم

 تغییر رنگ یا قرمزی

 ناتوانی در حرکت یا خم کردن انگشت شست پا (ممکن است هنگام خم کردن انگشت پا احساس درد یا احساس سوزش کنید)

 مشکل در پوشیدن انواع خاصی از کفش ها، یا دردی که با پوشیدن کفش بدتر می شود.

 میخچه یا پینه (پوست ضخیم شده)

 انگشت چکشی (تاندون ها و مفاصل دردناک و سفت انگشتان)

بی حسی انگشت شست پا

علل هالوکس والگوس

تنها یک دلیل برای ایجاد بونیون وجود ندارد.  تصور می‌شود که ترکیبی از عوامل مانند سابقه خانوادگی، ساختار غیرطبیعی استخوان، افزایش حرکت و انتخاب کفش می‌تواند باعث ایجاد آنها شود.  هنگامی که چیزی برای مدت طولانی (معمولاً سالها) به مفصل شست پا فشار اضافی وارد می کند، این فشار می تواند مفصل را از حالت طبیعی خود خارج کند و به سمت انگشتان دیگر بیاورد.  در نهایت، زمانی که بدن میخواهد برای بیرون راندن انگشت پا از محل معمول خود جبران کند، یک بونیون روی مفصل شست ایجاد می شود.

 شایع ترین دلایل فشار اضافی بر روی مفصل شست پا عبارتند از:

پوشیدن کفش های باریک یا نوک تیز که انگشتان پا را فشرده می کند (کفش هایی با پنجه باریک).

 راه رفتن (مکانیک پا).

 شرایط سلامتی که باعث التهاب می شوند (مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس).

 برای مدت طولانی بایستید یا روی پاها کار کنید.

ریسک فاکتورهای هالوکس والگوس

سابقه خانوادگی

زنان

سابقه آسیب پا

عوارض هالوکس والگوس

بورسیت

انگشت چکشی

استئوآرتریت

مورتون نروما/ morton’s neuroma

مورتون نروما یک وضعیت دردناک است که سینه پا معمولاً ناحیه بین انگشتان سوم و چهارم را تحت تاثیر قرار می دهد. مورتون نروما ممکن است به نظر برسد که گویی روی یک سنگ ریزه در کفش خود یا روی یک چین در جوراب خود ایستاده اید.

مورتون نروما شامل ضخیم شدن بافت اطراف یکی از اعصاب منتهی به انگشتان پا است.  این می تواند باعث درد شدید و سوزش در ناحیه ی پا شود.  ممکن است انگشتان پا دچار گزش، سوزش یا بی حسی شوند.

کفش های پاشنه بلند یا تنگ با ایجاد مورتون نروما مرتبط هستند.  بسیاری با تغییر کفش‌های پاشنه‌دار با پنجه پهن‌تر، تسکین‌ درد را تجربه می‌کنند.  گاهی اوقات ممکن است تزریق کورتیکواستروئید یا جراحی لازم باشد.

علائم مورتون نروما

احساس می کنید که روی یک سنگ ریزه در کفش خود ایستاده اید.

 درد سوزشی در ناحیه کف پای شما که ممکن است به انگشتان پا منتشر شود.

 گزگز یا بی حسی در انگشتان پا

 علاوه بر این علائم، ممکن است متوجه شوید که درآوردن کفش و ماساژ پا اغلب به تسکین درد کمک می کند.

علل مورتون نروما

به نظر می رسد مورتون نروما در پاسخ به تحریک، فشار یا آسیب به یکی از اعصابی که به انگشتان پا منتهی می شود، رخ می دهد.

ریسک فاکتورهای مورتون نروما

پاشنه بلند: پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند یا کفش‌های تنگ یا نامناسب می‌تواند فشار بیشتری را به انگشتان پا و سینه پا وارد کند.

 ورزش های خاص: شرکت در فعالیت های ورزشی پر برخورد مانند پرش یا دویدن ممکن است پاها را در معرض آسیب های مکرر قرار دهد.  ورزش هایی که دارای کفش های تنگ هستند، مانند اسکی برف یا صخره نوردی، می توانند به انگشتان پا فشار بیاورند.

 بدشکلی های پا : افرادی که دارای بونیون، انگشت چکشی، قوس بلند یا صافی کف پا هستند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مورتون نروما هستند.

صافی کف پا

فردی که کف پای صاف دارد، وقتی می ایستد، قوس پایی قابل مشاهده نیست. همه نوزادان کف پای صاف دارند. قوس ها در اوایل کودکی شکل می گیرند. اگر قوس ها ایجاد نشوند یا در اواخر زندگی افتاده شوند صافی کف پا می تواند باعث درد شود و راه رفتن را تحت تاثیر قرار دهد.

صافی کف پا، وضعیتی است که در آن یک یا هر دو پا دارای قوس کم یا بدون قوس هستند. وقتی می ایستید، بالشتک های پا به زمین فشار می آورند. به طور معمول، شما نمی توانید قوس پا را ببینید، اگرچه گاهی اوقات زمانی که پا را بلند می کنید، قوس ظاهر می شود.

انواع صافی کف پا

انعطاف پذیر: کف پای صاف انعطاف پذیر رایج ترین است. وقتی ایستاده نیستید می توانید قوس های پا را ببینید. با وارد کردن وزن به پاها، قوس ها ناپدید می شوند. صافی کف پای انعطاف پذیر در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر می شود. هر دو پا را درگیر می کند و به تدریج با افزایش سن بدتر می شود. تاندون ها و رباط ها در قوس پا می توانند کشیده شوند، پاره شوند و متورم شوند.

سفت: فردی که کف پای صاف سفت دارد، هنگام ایستادن (وزن انداختن روی پاها) یا نشستن (بدون وزن بر روی پا) قوس ندارد. این وضعیت اغلب در سال های نوجوانی ایجاد می شود و با افزایش سن بدتر می شود. ممکن است پاهای شما دردناک باشد. خم کردن پاها به سمت بالا یا پایین یا حرکت دادن آنها به یک طرف ممکن است دشوار باشد. صافی کف پا ممکن است یک پا یا هر دو را درگیر کند.

اکتسابی بزرگسالان (قوس افتاده): با صافی کف پا اکتسابی قوس پا به طور غیرمنتظره ای می افتد. قوس افتاده پا باعث چرخش پا به سمت بیرون می شود و می تواند دردناک باشد. این مشکل ممکن است تنها یک پا را تحت تاثیر قرار دهد. شایع ترین علت التهاب یا پارگی در تاندون ساق پا (تاندون تیبیال خلفی) است که قوس را پشتیبانی می کند.

تالوس عمودی: برخی از نوزادان یک نقص مادرزادی به نام تالوس عمودی دارند که از ایجاد قوس جلوگیری می کند. استخوان تالوس در مچ پا در وضعیت نامناسبی قرار دارد. پایین پا شبیه به پایین یک صندلی گهواره ای است. به تالوس عمودی پای راکر نیز می گویند.

علل صافی کف پا

ژنتیک

چاقی

بارداری

آسیب های تاندون آشیل

شکستگی استخوان

فلج مغزی

دیابت

علائم صافی کف پا

بیشتر صافی های کف پا بدون علامت (درد یا مشکل) است.

گرفتگی عضلات پا

درد عضلانی و خستگی عضلات

درد در قوس پا ، مچ پا ، پاشنه پا

درد در راه رفتن

انحراف به خارج قسمت جلوی پا

پلنتار فاشیاتیس / Plantar fasciitis

 

التهاب فاشیای پلانتار در فاشیای کف پا است. که شایع ترین علت درد پاشنه پا است.

فاشیای پلانتار یک اتصال قوی و فیبری (شبیه به رباط) است که از پاشنه پا به سمت سینه پا و انگشتان پا کشیده می شود. این کشش مانند یک نوار لاستیکی ضخیم است. فاشیای کف پا استخوان های پا را به هم متصل می کند و قوس کف پا را تشکیل می دهد.

فاشیای کف پا زمانی اتفاق می افتد که از فاشیای کف پا بیش از حد استفاده شود یا بیش از حد کشیده شود. هر چیزی که به فاشیای کف پا آسیب برساند می تواند باعث تورم آن شود. این التهاب راه رفتن یا استفاده از پا را دردناک می کند. این اتفاق ممکن است که هر دو پا را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهد.

علائم پلنتار فاشیاتیس

درد پاشنه.

درد در قوس پا

سفتی

تورم در اطراف پاشنه پا

سفتی تاندون آشیل

فاشیای کف پا معمولاً باعث ایجاد درد در پاشنه یا در امتداد کف پا می شود. درد بسته به کاری که انجام می دهید یا زمان روز می تواند تغییر کند. برخی از انواع دردی که ممکن است احساس کنید عبارتند از:

درد هنگام ایستادن بعد از خواب یا نشستن، درد معمولاً پس از چند دقیقه پیاده روی از بین می رود.

یک درد مبهم و دائمی

هنگامی که از پای آسیب دیده خود استفاده می کنید یا به پاشنه پا فشار می آورید، درد شدید یا کوبنده دارد.

ورزش یا حرکت ممکن است به طور موقت درد شما را تسکین دهد، اما معمولاً به محض توقف بدتر می شود.

افزایش درد اول صبح یا هنگام ایستادن بعد از نشستن یا خوابیدن.

علل پلنتار فاشیاتیس

تمام روز روی پا بودن

بعضی حرفه های ورزشی

کار روی یک سطح سخت (مانند کف انبار یا پیاده رو)

ورزش بدون کشش یا گرم کردن بدن

پوشیدن کفش هایی که به اندازه کافی پاهای شما را نگه نمی دارند (مانند دمپایی یا کفش های کتانی تخت و انعطاف پذیر)

راه رفتن یا ایستادن با پای برهنه در خانه

چاقی

صافی کف پا

گودی بیش از حد کف پا

پیشگیری از پلنتار فاشیاتیس

 

انجام حرکات کششی قبل و بعد از ورزش

پس از فعالیت یا ورزش شدید به پاهای خود زمان استراحت و ریکاوری بدهید.

کفش های ساپورتیو بپوشید.

با پای برهنه روی سطوح سخت راه نروید.

کفش های کتانی خود را هر شش تا نه ماه یکبار (یا بعد از اینکه بین 250 تا 500 مایل با آن راه رفته یا بدوید) تعویض کنید.

اختلال عملکرد تاندون تیبیال خلفی / posterior tibial tendon dysfunction

 

اختلال عملکرد تاندون تیبیا خلفی باعث درد پا و مچ پا می شود. همچنین به عنوان تاندونیت درشت نی خلفی یا نارسایی تاندون تیبیال خلفی نیز شناخته می شود. تاندون تیبیال خلفی ماهیچه ساق پا را به استخوان های داخل پا متصل می کند. هدف اصلی تاندون حمایت از قوس در قسمت داخلی پا است. هنگامی که تاندون آسیب می بیند یا پاره می شود، ممکن است دیگر نتواند قوس را پشتیبانی کند. این می تواند یک آسیب دردناک باشد که بر حرکات پا و مچ پا، از جمله راه رفتن و دویدن تأثیر منفی می گذارد. اختلال تاندون تیبیال خلفی شایع ترین علت صافی کف پا اکتسابی بزرگسالان است.

فازهای اختلال عملکرد تاندون تیبیای خلفی

مرحله I: تاندون آسیب دیده است اما سالم است.

مرحله ll: تاندون پاره شده (پارگی) یا به درستی کار نمی کند. پا تغییر شکل داده است.

مرحله III: پا به طور قابل توجهی تغییر شکل داده است. تغییرات تخریبی در بافت همبند (غضروف) در پشت پا وجود دارد.

مرحله IV: تغییرات تخریبی در مفصل مچ پا وجود دارد.

ریسک فاکتورهای اختلال عملکرد تاندون تیبیای خلفی

چاقی

فشار خون بالا

دیابت

آسیب بافت پا یا مچ پا

اختلالات مفصلی

جراحی قبلی

استفاده از استروئید

علائم اختلال تاندون تیبیال خلفی

درد و تورم در امتداد مچ پا یا داخل پا. این درد ممکن است با فعالیت، از جمله ایستادن یا راه رفتن، افزایش یابد.

درد هنگام ایستادن روی انگشتان پا

چرخش به سمت داخل مچ پا

مشکل در راه رفتن روی سطوح ناهموار.

مشکل در بالا و پایین رفتن از پله ها.

لنگش قبلی که بدتر می شود

پوشیدن غیرمعمول یا ناهموار کفش

علل اختلال تاندون تیبیال خلفی

نیروهای قوی و تکراری می توانند به تاندون تیبیال خلفی آسیب برسانند.

با افزایش سن، تاندون ممکن است از بین برود.

در افراد چاق، وزن اضافی بدن می تواند باعث شود که تاندون سریعتر از بین برود. آسیب های قبلی مچ پا، پا یا مفاصل نیز می تواند باعث آسیب سریع تاندون شود.

پیشگیری از اختلال تادون تیبیال خلفی

پوشیدن کفش مناسب

تمرینات تقویتی و کششی

ادامه ندادن تمرین درصورت بروز درد

خار پاشنه / heel spur

خار پاشنه یک رسوب کلسیمی است که باعث برآمدگی استخوانی در قسمت زیرین استخوان پاشنه می شود.

 اگرچه خار پاشنه اغلب بدون درد است، اما می تواند باعث درد پاشنه پا شود. که اغلب با التهاب فاشیای کف پا همراه است.

علل خارپاشنه

خار پاشنه زمانی اتفاق می‌افتد که رسوبات کلسیم در قسمت زیرین استخوان پاشنه ایجاد می‌شود، فرآیندی که معمولاً در طی چند ماه اتفاق می‌افتد. خار پاشنه اغلب به دلیل کشیدگی عضلات و رباط های پا، کشیدگی فاشیای کف پا و پارگی مکرر غشایی که استخوان پاشنه را می پوشاند ایجاد می شود. خار پاشنه مخصوصاً در بین ورزشکارانی که فعالیت‌هایشان شامل دویدن و پریدن زیاد است رایج است.

ریسک فاکتورهای خارپاشنه

ناهنجاری های راه رفتن، که فشار بیش از حد بر استخوان پاشنه، رباط ها و اعصاب نزدیک پاشنه پا وارد می کند.

دویدن و پرش به خصوص روی سطوح سخت

کفش‌های نامناسب یا بد پوشیده شده، به‌ویژه آن‌هایی که فاقد ساپورت مناسب قوس کف پا هستند.

اضافه وزن و چاقی

سایر ریسک فاکتورهای مرتبط با فاشیای کف پا عبارتند از:

افزایش سن، که انعطاف پذیری فاشیای کف پا را کاهش می دهد و پد چربی محافظ پاشنه پا را نازک می کند.

دیابت

گذراندن بیشتر روز روی پاهای خود

فعالیت بدنی کوتاه مدت مکرر

داشتن کف پای صاف یا قوس زیاد

علائم خارپاشنه

خار پاشنه اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی کند. اما می تواند با درد متناوب یا مزمن به ویژه در حین راه رفتن، دویدن یا پرش همراه باشد، اگر التهاب در نقطه تشکیل خار ایجاد شود. به طور کلی، علت درد خود خار پاشنه نیست، بلکه آسیب بافت نرم مرتبط با آن است.

در ابتدا درد خار پاشنه و فاشیای کف پا به صورت درد تیز مثل سوزن زدن به پایین پا هنگام صبح هنگام ایستادن توصیف می شود دردی که بعداً به درد مبهم تبدیل می شود. و درد شدید پس از ایستادن یا پس از نشستن طولانی مدت دوباره عود می کند.

درمان خارپاشنه

فیزیوتراپی شامل حرکات اصلاحی ، تیپینگ

دارودرمانی

کفش مناسب ، کفی کفش ، ارتز

جراحی شامل آزادسازی فاشیای کف پا یا برداشت خار پاشنه

پیشگیری از خارپاشنه

پوشیدن کفش‌های مناسب با کفی ضربه‌گیر، ساق‌های محکم و پاشنه‌ های باثبات

انتخاب کفش مناسب برای هر فعالیت بدنی گرم کردن بدن و انجام حرکات کششی قبل از هر فعالیت

خودداری از پوشیدن کفش هایی با ساییدگی بیش از حد در پاشنه و کف پا

کاهش وزن درصورت داشتن اضافه وزن

انگشت چکشی / hammer toe

انگشت چکشی تغییر شکل انگشتان دوم، سوم یا چهارم است. در این حالت، انگشت پا در مفصل میانی خم می شود، به طوری که شبیه یک چکش است.

در ابتدا، انگشتان چکشی انعطاف پذیر هستند و می توان آنها را با اقدامات ساده اصلاح کرد. با این حال، در صورت عدم درمان، می توانند ثابت شوند و نیاز به جراحی داشته باشند.

علل انگشت چکشی

انگشت چکشی نتیجه عدم تعادل عضلانی است که به تاندون ها و مفاصل انگشت پا فشار وارد می کند. ماهیچه ها به صورت جفت کار می کنند تا انگشتان پا را صاف و خم کنند. اگر انگشت پا در یک موقعیت به اندازه کافی خم شود، ماهیچه ها و مفاصل سفت می شوند و نمی توانند کشیده شوند.

پوشیدن کفش هایی که به درستی مناسب نیستند یکی از دلایل رایج این عدم تعادل است. کفش هایی که به سمت پنجه باریک می شوند، انگشتان پای کوچکتر را به حالت خمیده (خم) فشار می دهند. انگشتان پا به کفش ساییده می شوند و منجر به تشکیل میخچه و پینه می شود که این وضعیت را بیشتر تشدید می کند. کفش‌هایی که پاشنه بلندتری دارند، پا را به سمت پایین فشار می‌دهند و انگشتان پا را به کفش فشار می‌دهند و فشار و خمیدگی پنجه را افزایش می‌دهند. گاهی اوقات، برخی از عضلات کوچک پا می توانند به مرور زمان ضعیف شوند و باعث عدم تعادل شوند. در نهایت، عضلات انگشت پا دیگر نمی توانند انگشت پا را صاف کنند.

علائم انگشت چکشی

انگشت چکشی دردناک است، به خصوص زمانی که بیمار آن را حرکت می دهد یا کفش می پوشد. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تورم یا قرمزی

ناتوانی در صاف کردن انگشت پا

مشکل در راه رفتن

میخچه یا پینه در بالای مفصل میانی انگشت پا یا در نوک انگشت پا

درمان انگشت چکشی

تعویض کفش : عدم پوشیدن کفش های سفت و باریک و پاشنه بلند

تمرین درمانی

جراحی

شکستگی استرسی مچ پا و پا / stress fracture of ankle and foot

بسیاری از شکستگی های استرسی ناشی از استفاده بیش از حد هستند. آنها در طول زمان زمانی که نیروهای تکراری منجر به آسیب میکروسکوپی به استخوان می شوند، رخ می دهند. نیروی تکراری که باعث شکستگی استرسی می شود به اندازه کافی بزرگ نیست که باعث شکستگی حاد شود مانند شکستگی پا که در اثر سقوط یا تصادف ایجاد می شود. شکستگی استرسی ناشی از استفاده بیش از حد زمانی اتفاق می افتد که یک حرکت ورزشی به قدری تکرار شود که استخوان های تحمل کننده وزن و عضلات پشتیبان زمان کافی برای بهبودی بین جلسات تمرینی نداشته باشند.

استخوان در یک حالت بازسازی ثابت است. استخوان جدید رشد می کند و جایگزین استخوان قدیمی می شود.  با فعالیت بیش از حد، تجزیه استخوان مسن‌تر می‌تواند به سرعت رخ دهد و از توانایی بدن برای ترمیم و جایگزینی آن پیشی بگیرد. در نتیجه، استخوان ضعیف شده و در برابر شکستگی های استرسی آسیب پذیر می شود.

شکستگی های استرسی در پا و مچ پا بیشتر در استخوان های متاتارس رخ می دهد. آنها همچنین اغلب در موارد زیر دیده می شوند:

کالکانئوس (پاشنه پا)

فیبولا (استخوان خارجی ساق پا و مچ پا)

تالوس (استخوان پایینی در مفصل مچ پا)

سزاموئیدها (دو استخوان کوچک مرتبط با تاندون های شست پا)

ناویکولار (استخوانی در بالای قسمت میانی پا)

شکستگی های استرسی استخوان های متاتارس

متاتارس های دوم و سوم پا که نازک تر (و اغلب بلندتر) از متاتارس اول هستند، بیشتر مستعد شکستگی های استرسی هستند. زمانی که برراه رفتن یا دویدن فشار می آورید، این ناحیه بیشترین فشار . بنابراین، رقصندگان باله به ویژه در خطر ابتلا به این آسیب ها هستند. افرادی که استخوان متاتارس دوم بزرگتری دارند نیز در معرض خطر هستند. این شکستگی ها معمولا باعث درد عمومی در وسط پا می شوند.

به ندرت ممکن است افراد دچار شکستگی های متاتارس چهارم و پنجم شوند که باعث درد در قسمت بیرونی پا می شود. درمان این شکستگی‌ها دشوارتر می‌شود، زیرا برخی از نواحی این استخوان‌ها (مخصوصاً قاعده متاتارس پنجم) خون زیادی دریافت نمی‌کنند، که منجر به زمان بهبودی طولانی‌تر می‌شود.

شکستگی های استرسی قاعده متاتارس پنجم

شکستگی های استرسی در پایه متاتارس پنجم نیازمند توجه ویژه است. این آسیب اغلب به عنوان شکستگی جونز شناخته می شود. این آسیب اغلب شامل شروع درد در قسمت خارجی قسمت میانی پا، اغلب بدون آسیب حاد است. به ویژه در ورزشکاران سطح بالا رایج است.

درمان شکستگی های استرسی قاعده پنجم متاتارس چالش برانگیز است، زیرا خون رسانی بدن به این ناحیه ضعیف است و بنابراین، بهبودی بیشتر طول می کشد.

شکستگی استرسی استخوان پاشنه پا

 

استخوان کالکانئوس استخوانی است که پاشنه پا را تشکیل می دهد. این دومین ناحیه شایع پا است که دچار شکستگی های استرسی می شود.

علامت بارز آن درد در پاشنه پا در حین ورزش است. این ناراحتی می تواند شبیه به ناراحتی ناشی از فاشیای کف پا باشد .

شکستگی های استرسی ناویکولار

ناویکولار یکی از استخوان های وسط پا است. شکستگی های استرسی ناویکولار باعث دردی می شود که تشخیص دقیق آن دشوار است. درد با تحمل وزن و سایر فعالیت های بدنی مانند دوی سرعت یا پریدن بدتر می شود.

شکستگی استرسی تالوس

تالوس یکی از استخوان های کف پا است. این یک استخوان غیر معمول است که تحت تأثیر شکستگی استرس قرار می گیرد. با این حال، زمانی که اتفاق می افتد، می تواند باعث درد در پاشنه یا مچ پا شود.

شکستگی استرسی سزاموئیدها

سزاموئیدها دو استخوان کوچک هستند که در کف پا، زیر مفصل شست پا قرار دارند. این استخوان ها به عنوان قرقره ای برای عضلاتی عمل می کنند که شست پا را نیرو می دهند و به حرکت طبیعی آن در هنگام راه رفتن و دویدن کمک می کنند. گاهی اوقات ممکن است این استخوان های کوچک تحت تأثیر شکستگی های استرسی قرار گیرند. اگر این اتفاق بیفتد، در ناحیه پا در اطراف قاعده شست پا احساس درد خواهید کرد.

علل شکستگی های استرسی

 

شایع ترین علت شکستگی استرسی افزایش ناگهانی فعالیت بدنی است. مثل: افزایش تعداد دفعات تمرین یا افزایش مدت زمان و شدت تمرین

کفش جدید یا راه رفتن روی سطح ناهموار

بی کفایتی استخوان (مثل آرتروز)

پاسچر نادرست

تکنیک تمرینی نامناسب

سطح زمین نامناسب

علائم شکستگی استرسی

دردی که در هنگام استراحت از بین می رود

دردی که با فعالیت بدنی در طول روز همراه است

تورم بالای پا یا قسمت خارجی مچ پا

حساسیت به لمس در محل شکستگی

کبودی احتمالی

پیشگیری از شکستگی استرسی

رژیم غذایی ( ویتامین دی و کلسیم )

استفاده از تجهیزات مناسب ورزشی

شروع آهسته تمرینات

تمرینات تقویتی

بیشتر با خدمات ما آشنا شوید