شکستگی مچ دست / wrist fracture

شکستگی مچ دست شایع است و معمولاً زمانی اتفاق می افتد که هنگام زمین خوردن یا برخورد ناگهانی دست ها را برای محافظت از خود دراز کنید.  درمان شکستگی مچ دست بسته به شدت و نوع شکستگی می تواند متفاوت باشد.  جراح ارتوپد می تواند تصمین درمانی مناسب را برای اطمینان از بهبود موفقیت آمیز شکستگی مچ دست اتخاذ کند.

علائم شکستگی مچ دست

• درد ناگهانی
• تورم
• تندرنس و حساسیت به لمس
• امکان کبودی
• امکان تغییر رنگ ناحیه
• تغییرشکل ناحیه
• بی حسی در دست یا انگشتان

انواع شکستگی مچ دست

شکستگی های شایع:

شکستگی انتهای تحتانی استخوان رادیوس(زند زبرین) / distal radius fracture

شایع ترین نوع شکستگی مچ دست است و اغلب در اثر افتادن روی دست باز شده ایجاد می شود.  راه های مختلفی برای شکستن انتهای زند زبرین وجود دارد و طبقه بندی نوع شکستگی برای درمان موثر آن مهم است.  درمان برخی از شکستگی‌های انتهای زند زبرین مانند شکستگی‌هایی که تا مفصل مچ دست گسترش می‌یابد، یا شکستگی‌هایی که پوست را می‌شکافد، می‌تواند دشوار باشد.

شکستگی اسکفوئید/ scaphoid fracture

اسکافوئید یکی از استخوان های مچ دست است که دو ردیف استخوان گرد کوچک در مفصل تشکیل می دهد که در نزدیکی قاعده شست قرار دارد.  شکستگی‌ اسکافوئید دومین نوع شایع شکستگی مچ دست است، اما تشخیص و درمان آن‌ دشوار است.   اغلب به دلیل ضربه ایجاد می شوند، مانند زمانی که یک فرد از دست باز کرده برای تلاش از جلوگیری از زمین خوردن استفاده می کند، اما همچنین می تواند ناشی از صدمات در حین ورزش و تصادفات رانندگی باشد.

درمان می‌تواند متفاوت باشد و هر چه فاصله به انگشت شست نزدیک‌تر باشد، احتمال اینکه اقدامات غیرجراحی، مانند استفاده از گچ، موثر باشد، بیشتر می‌شود.  روند بهبودی هر چه فاصله از انگشت شست دورتر باشد دشوارتر می‌شود، زیرا این ناحیه خون خوبی دریافت نمی‌کند که برای بهبودی ضروری است.  ممکن است جراحی نیز لازم باشد.

شکستگی های ناشایع :

شکستگی بارتون/ Barton’s fracture

شکستگی انتهای زند زبرین با اضافه شدن دررفتگی در مفصل رادیوکارپال (مچ دست) است.  شکستگی بارتون اغلب برای فیکس شدن نیاز به جراحی دارد.

شکستگی chauffer (radial styloid)

زمانی است که استیلوئید رادیال (برآمدگی انتهای استخوان رادیوس نزدیک قاعده شست) شکسته می شود.  معمولاً در اثر ضربه مستقیم به رادیوس ایجاد می شود و اغلب نیاز به جراحی دارد.

Ulnar styloid fracture

شکستگی اولنار اسیلوئید زمانی است که برآمدگی انتهای استخوان اولنا که به نام استیلوئید شناخته می شود، شکسته می شود.  استیلوئید اولنار برآمدگی قابل مشاهده در قسمت بیرونی مچ دست است.  این شکستگی اغلب همراه با شکستگی انتهای زند زبرین در نتیجه افتادن رخ می دهد و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

علل شکستگی

افتادن

آسیب ورزشی

تصادفات

عوارض شکستگی مچ دست

• سفتی مداوم، درد و یا ناتوانی : سفتی، درد در ناحیه آسیب دیده به طور کلی پس از برداشتن گچ یا بعد از جراحی، به طور کلی کاهش می یابد. با این حال، برخی افراد دارای سفتی یا درد دائمی هستند.
• استئوآرتریت : شکستگی هایی که به مفصل گسترش می یابند می توانند باعث آرتریت سال های بعد شوند.
• آسیب رگ های خونی یا عصب: شکستگی میتواند باعث آسیب عروق و اعصاب اطراف شود.

پیشگیری

با اینکه شکستگی یکی از اتفاقات غیرقابل پیش بینی است اما می‌توان با رعایت یک سری نکات از بدن خود محافظت کنیم.

افزایش قدرت استخوانی با :

• رژیم غذایی با مقدار کافی کلسیم و ویتامین دی
• تمرینات ورزشی تحمل وزن مثل پیاده روی سریع

انجام کارها و تمرینات در محیط امن

استفاده از ابزارهای محافظتی

تنوسینوویت دکورون / De Quervain Tenosynovitis

سندروم دکورون یک وضعیت دردناک است که بر تاندون‌های سمت شست مچ دست تأثیر می‌گذارد.  افرادی که به تنوسینوویت دکورون مبتلا هستند، احتمالاً هنگام چرخاندن مچ دست، گرفتن هر چیزی یا مشت کردن، درد احساس خواهند کرد.

علائم دکورون

• درد در نزدیکی قاعده شست
• تورم در نزدیکی قاعده شست
• مشکل در حرکت دادن شست و مچ دست هنگام انجام کاری که شامل گرفتن یا نیشگون گرفتن است
• احساس «چسبندگی» یا «قفل و باز شدن» در انگشت شست هنگام حرکت

اگر این بیماری بدون درمان بیش از حد طولانی شود، درد ممکن است بیشتر به انگشت شست یا ساعد یا هر دو گسترش یابد.  حرکت دادن انگشت شست و مچ ممکن است درد را بدتر کند.

علل دکورون

• استفاده بیش از حد بصورت طولانی مدت مانند تکرار یک حرکت خاص دست بصورت روزانه ، ممکن است پوشش اطراف تاندون ها را تحریک کند. اگر پوشش تحریک شود، تاندون ها می توانند ضخیم شده و متورم شوند.  این ضخیم شدن و تورم حرکت تاندون ها را از طریق تونل کوچکی که آنها را به قاعده انگشت شست متصل می کند، محدود می کند.
• آرتریت التهابی مانند آرتریت روماتوئید
• آسیب مستقیم به مچ دست یا تاندون، که ممکن است باعث ایجاد بافت اسکار شود که حرکت تاندون ها را محدود می کند.
• احتباس مایعات مانند تغییرات هورمونی در دوران بارداری

ریسک فاکتورهای دکورون

• سن : افراد بین 30 تا 50 سال در مقایسه با سایر گروه های سنی، از جمله کودکان، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تنوسینوویت de Quervain هستند.
• جنسیت : این عارضه در زنان شایع تر است.
• بارداری : این وضعیت ممکن است با بارداری مرتبط باشد.
• مراقبت کودک : بلند کردن مکرر کودک شامل استفاده از انگشت شست به عنوان اهرم است و ممکن است با این وضعیت همراه باشد.
• مشاغل یا سرگرمی هایی که شامل حرکات مکرر دست و مچ است.

عوارض دکورون

• هنگامی که تنوسینوویت De Quervain درمان نشود، استفاده صحیح از دست و مچ ممکن است دشوار شود.
• مچ دست ممکن است دامنه حرکتی خود را از دست بدهد.

آرتروز دست / hand arthritis

قاعده انگشت شست، قاعده انگشتان، مفصل بند فوقانی و مفصل بند تحتانی انگشتان مکان های رایج برای آرتریت دست است.

استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک انواع رایج هستند.

درمان ها شامل اسپلينت / بریس، داروها، تزريق هاي استروئيدی و سبک زندگی سالم است.

جراحی شامل فیوژن مفصل، تعویض مفصل و تاندون است.

ریسک فاکتورهای آرتریت دست

سن بالا : استئوآرتریت معمولا در افراد بالای ۵۰ سال و آرتریت روماتوئید معمولا برای اولین بار در سن ۳۵ تا ۵۰ سال ظاهر می شود.

جنس مونث

پوست سفید

اضافه وزن

سابقه آسیب قبلی به دست یا انگشتان

ژنتیک

علائم اولیه

• درد مبهم یا سوزش مفاصل که ساعت ها یا یک روز پس از استفاده بیش از حد دست ها ظاهر می شود.
• درد و سفتی صبحگاهی در دست
• مفاصل متورم در دست

علائم بعد از درگیر شدن دست:

• بیشتر شدن علائم اولیه
• درد ممکن است از درد مبهم به درد تیز تغییر کند.
• درد ممکن است شما را در شب بیدار کند.
• درد ممکن است باعث شود روش استفاده از دست(های) خود را تغییر دهید.
• بافت اطراف مفصل آسیب دیده ممکن است در لمس قرمز و حساس شود.
• هنگام خم کردن انگشتان احساس رنده شدن، ساییدن، ترک خوردن یا کلیک (کرپیتوس) خواهید داشت.
• انگشتان نمی توانند به طور کامل باز و بسته شوند.
• گره‌های استخوانی کوچک در مفصل میانی انگشتان (که گره‌های بوچارد نامیده می‌شوند) یا در مفاصل بالای انگشتان (به نام گره‌های هِبِردِن) تشکیل می‌شوند.
• مفاصل انگشتان بزرگ و تغییر شکل می‌دهند و به طور غیرعادی خم می‌شوند و دست‌ها ضعیف می‌شوند و توانایی انجام کارهای روزمره را کاهش می‌دهند.

اهداف درمانی در آرتریت

• کاهش درد و خشکی مفاصل
• بهبود حرکت و عملکرد
• افزایش کیفیت زندگی
• آرام کردن پیشرفت بیماری

سندروم تونل کارپال / carpal tunnel syndrome

سندرم تونل کارپال (CTS) یکی از شایع ترین آسیب های دست است.  در اثر فشار بر عصب مدین در تونل کارپال مچ دست ایجاد می شود.  تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوان ها و رباط هایی در سمت کف دست احاطه شده است.  هنگامی که عصب مدین فشرده می شود، علائم می تواند شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در انگشت شست و انگشتان باشد.

علائم سندروم تونل کارپال

• سوزن سوزن شدن و بی حسی : گزگز و بی حسی ممکن است در انگشتان یا دست ایجاد شود. معمولا انگشت شست، اشاره، وسط و حلقه تحت تاثیر قرار می گیرد، اما انگشت کوچک نه.  ممکن است در این انگشتان احساس شوک الکتریکی داشته باشید.  این علائم اغلب هنگام در دست گرفتن فرمان، تلفن یا روزنامه رخ می دهند یا ممکن است شما را از خواب بیدار کنند. این حس همچنین می تواند از مچ دست تا بازو انتشار یابد.

بسیاری از افراد برای کاهش علائم خود دست های خود را “تکان می دهند”.  احساس بی حسی ممکن است در طول زمان ثابت شود.

• ضعف: افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال ممکن است دچار ضعف در دست و افتادن اجسام شوند. این ممکن است به دلیل بی حسی یا ضعف عضلات انگشت شست باشد که توسط عصب مدین کنترل می شود.

علل سندروم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال در اثر فشار بر عصب مدین ایجاد می شود.

عصب مدین یا میانی از ساعد از طریق گذرگاهی در مچ دست به سمت دست می‌رود که به نام تونل کارپال شناخته می‌شود.  عصب میانی حس سمت کف انگشت شست و همه انگشتان به جز انگشت کوچک تامین می کند.  این عصب همچنین سیگنال هایی را برای حرکت ماهیچه ها در اطراف پایه شست ارائه می دهد.  این حرکت به عنوان عملکرد حرکتی شناخته می شود.

هر چیزی که عصب میانی را در فضای تونل کارپال فشار دهد یا تحریک کند ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال شود.  شکستگی مچ دست می تواند تونل کارپال را باریک کرده و عصب را تحریک کند.  این همچنین ممکن است به دلیل تورم و التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری ها رخ دهد.

ریسک فاکتورهای سندروم تونل کارپال

• فاکتورهای آناتومیکی : شکستگی یا دررفتگی مچ دست می تواند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهد. آرتریت که باعث ایجاد تغییراتی در استخوان های کوچک مچ دست می شود، می تواند تونل کارپال را تحت تاثیر قرار دهد.  این تغییرات می تواند به عصب مدین فشار وارد کند.

افرادی که تونل های کارپال کوچکتری دارند ممکن است بیشتر به سندرم تونل کارپال مبتلا شوند.

• جنسیت : سندرم تونل کارپال به طور کلی در زنان شایع تر است. این ممکن است به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتاً کوچکتر از مردان است.  یا ممکن است به دلیل تأثیر هورمون ها بر روی پوشش تاندون ها در تونل کارپال باشد.

زنانی که سندرم تونل کارپال دارند نیز ممکن است نسبت به زنانی که این عارضه را ندارند تونل های کارپال کوچکتری داشته باشند.

• برخی از بیماری های مزمن مانند دیابت، خطر آسیب عصبی از جمله آسیب به عصب مدین را افزایش می دهند.
• شرایط التهابی: آرتریت روماتوئید، نقرس و سایر بیماری هایی که باعث تورم می شوند، به نام التهاب شناخته می شوند، می توانند پوشش اطراف تاندون های مچ دست را تحت تاثیر قرار دهند. این می تواند به عصب مدین فشار وارد کند.
• داروها : برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپال و آناستروزول (Arimidex)، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، نشان داده اند.
• چاقی
• تغییرات مایعات بدن : احتباس مایع ممکن است فشار داخل تونل کارپال را افزایش داده و عصب مدیان را تحریک کند. این در دوران بارداری و یائسگی رایج است.  سندرم تونل کارپال که با بارداری اتفاق می‌افتد، معمولاً بعد از بارداری به خودی خود بهبود می‌یابد.
• سایر شرایط پزشکی : برخی شرایط مانند اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و لنف ادم، ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپ را افزایش دهند.
• فاکتورهای مربوط به شغل: کار با ابزارهای ارتعاشی یا کارهایی که نیازمند حرکات مکرر است که مچ دست را خم می کند ممکن است روی عصب میانی فشار وارد کند. چنین کاری همچنین ممکن است آسیب عصبی موجود را بدتر کند.  اگر کار در محیط سرد انجام شود، فشار روی عصب می تواند بدتر شود.

پیشگیری از سندروم تونل کارپال

• کاهش نیروهای وارده به دست و گرفتن آرام اجسام
• تغییر پوزیشن دست هنگام انجام کار
• سعی نکنیم دستمان را برای مدت طولانی در یک وضعیت ثابت نگه داریم.
• توجه به پوسچر بدن و حالت گردن
• استفاده از ابزار دستی راحت برای استفاده
• گرم نگهداشتن دست ها

سندروم تونل کوبیتال / cubital tunnel syndrome

سندرم تونل کوبیتال که گیر افتادگی عصب اولنار نیز نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که عصب اولنار در داخل آرنج تحریک یا فشرده شود.

مسیر عصب اولنار از گردن به سمت دست ها پایین می آید.

ریسک فاکتورهای سندروم تونل کوبیتال

آرتریت آرنج

خم نگه داشتن آرنج برای مدت طولانی

خار استخوانی

کیست نزدیک مفصل آرنج

سابقه دررفتگی مفصل آرنج

سابقه شکستگی آرنج

تورم مفصل آرنج

علل سندروم تونل کوبیتال

آناتومی : مثل ضخیم شدگی بافت های اطراف عصب و فشار آوردن به عصب

فشار : کارهایی ساده مثل تکیه دادن به دست می تواند عصب را تحت فشار قرار دهد و احساس خواب رفتگی دست و انگشتان دست دهد.

برخورد مکرر عصب اولنار با اپی کوندیل داخلی آرنج

کشش بیش از حد عصب مثل وقتی که آرنج برای مدت طولانی خم نگه داشته شود.

 سندروم تونل کوبیتال

سختی در حرکت دادن انگشتان هنگام بی حسی یا گزگز (به خواب رفتن)

 بی حسی گهگاه در دست و انگشتان

 درد در قسمت داخلی آرنج

 سوزن سوزن شدن در دست و انگشتان

درد داخلی آرنج و بی حسی و گزگز در دست شایع ترین علائم هستند.  این اغلب زمانی اتفاق می افتد که آرنج خم شده باشد.  مثل زمان:

 رانندگی

نگهداشتن گوشی

 خواب

پیشگیری

از تکیه دادن به آرنج خودداری کنید.

 از وارد کردن فشار به داخل دست خودداری کنید.

 اگر مرتباً از کامپیوتر استفاده می کنید، آرنج خود را روی تکیه گاه صندلی رایانه خود قرار ندهید.  صندلی خود را بالا نگه دارید.

 با آرنج صاف بخوابید.

 از هر چیزی که باعث می شود آرنج خود را برای مدت طولانی خم کنید دوری کنید.

بیشتر از خدمات ما مطلع بشید