فهرست مطالب
پارگی لابروم لگن حلقه ای غضروفی است که لبه بیرونی حفره مفصل لگن را در بر دارد را پارگی لابروم لگن گوییم . لابروم علاوه بر محافظت از مفصل ران، مانند واشرعمل می کند تا به نگه داشتن سر استخوان ران به طور ایمن در حفره لگن پارگی کمک کند.
بسیاری از پارگی های لابروم لگن هیچ نشانه یا علامتی ایجاد نمی کنند. با این حال، برخی افراد یک یا چند مورد از موارد زیر را دارند:
درد در لگن یا کشاله ران، که اغلب با دوره های طولانی ایستادن، نشستن یا راه رفتن یا فعالیت های ورزشی بدتر می شود.
احساس قفل شدن، کلیک کردن در مفصل ران
سفتی یا محدودیت دامنه حرکتی در مفصل ران
احساس بی ثباتی در مفصل حین راه رفتن یا حرکت کردن
ضربه: آسیب یا دررفتگی و پارگی مفصل ران که می تواند در هنگام تصادفات رانندگی یا در اثر انجام ورزش های تماسی مانند فوتبال یا هاکی رخ دهد.
مشکلات ساختاری: برخی از افراد با مشکلات لگن به دنیا می آیند که می تواند ساییدگی مفصل را تسریع کند و در نهایت باعث پارگی لابروم لگن شود. این می تواند شامل داشتن یک حفره لگنی باشد که قسمت توپی شکل سر استخوان ران را به طور کامل نپوشانده است (دیسپلازی) یا یک حفره لگنی کم عمق که می تواند فشار بیشتری را به لابروم وارد کند.
استخوان اضافی در لگن که femoroacetabular impingement (FAI) نامیده می شود نیز می تواند باعث فشار به لابروم شود که به مرور زمان منجر به پارگی می شود.
حرکات تکراری: فعالیت‌های ورزشی و سایر فعالیت‌های فیزیکی از جمله دویدن در مسافت طولانی و حرکات چرخشی یا چرخشی ناگهانی رایج در گلف یا سافت‌بال می‌تواند منجر به ساییدگی و پارگی مفصل شود.
اختلالات ساختاری لگن مثل گیرافتادگی، دیسپلازی و شلی رباط ها
حرکات تکراری و چرخشی
ورزش های تماسی
عوارض
پارگی لابروم لگن می تواند احتمال ابتلا به استئوآرتریت در مفصل را افزایش دهد.
پیشگیری
اگر حرفه ی ورزشی شما فشار زیادی به لگن تان وارد می کند عضلات اطراف مفصل را با تمرینات تقویتی و انعطاف پذیری آموزش دهید.
شکستگی لگن یک آسیب جدی است، با عوارضی که می تواند زندگی را تهدید کند. خطر شکستگی لگن با افزایش سن افزایش می یابد. زیرا استخوان ها با افزایش سن ضعیف می شوند (پوکی استخوان). چندین دارو، بینایی ضعیف و مشکلات تعادلی نیز باعث می‌شود افراد مسن بیشتر به زمین بخورند که یکی از شایع‌ترین علل شکستگی لگن است.
شکستگی لگن تقریباً همیشه نیاز به جراحی یا تعویض دارد و به دنبال آن فیزیوتراپی انجام می شود. انجام اقداماتی برای حفظ تراکم استخوان و جلوگیری از افتادن می تواند به جلوگیری از شکستگی لگن کمک کند.
ناتوانی در بلند شدن از زمین یا راه رفتن
درد شدید در لگن یا کشاله ران
ناتوانی در تحمل وزن روی سمت آسیب دیده
کبودی و تورم در ناحیه لگن و اطراف آن
پای کوتاه تر در سمت لگن آسیب دیده
چرخش پا به سمت بیرون در سمت لگن آسیب دیده
علل شکستگی لگن
یک ضربه شدید، مانند تصادف اتومبیل، می تواند باعث شکستگی لگن در افراد در هر سنی شود.
در افراد مسن تر، شکستگی لگن اغلب در نتیجه سقوط از ارتفاع ایستاده است.
در افرادی که استخوان‌های بسیار ضعیفی دارند، شکستگی لگن می‌تواند به سادگی با ایستادن روی ساق پا و چرخاندن رخ دهد.
ریسک فاکتورها
سن: با افزایش سن تراکم استخوان و توده عضلانی کاهش می یابد. افراد مسن مشکلات تعادلی و بینایی هم دارند که باعث افزایش ریسک افتادن می شود.
جنسیت: خانم ها بدلیل اینکه سریع تر تراکم استخوانی خود را از دست میدهند (یائسگی) بیشتر از مردان دچار شکستگی لگن می شوند.
وضعیت های پزشکی: مثل پوکی استخوان ، اختلالات تیروئید، مشکلات روده ای ، اختلال تعادلی در پارکینسون ، سکته ، نوروپاتی
داروهای خاص : مثل کورتیزون ها ، داروهای خواب آور
تغذیه : کمبود ویتامین D و کلسیم
سبک زندگی : عدم تمرین منظم (راه رفتن) ، سیگار
عوارض
شکستگی لگن می تواند استقلال را کاهش دهد و گاهی عمر را کوتاه کند.
هنگامی که شکستگی لگن از حرکت برای مدت طولانی جلوگیری می کند، عوارضی را می‌تواند ایجاد کند:
لخته شدن خون در پاها یا ریه ها
زخم بستر
ذات الریه
از دست دادن بیشتر توده عضلانی، افزایش خطر افتادن و آسیب
مرگ
پیشگیری
انتخاب سبک زندگی سالم در اوایل بزرگسالی، توده استخوانی را افزایش می دهد و خطر پوکی استخوان را در سال های بعد کاهش می دهد.
مصرف ویتامین D و کلسیم به مقدار کافی
تمرینات تقویتی و تعادلی
عدم مصرف زیاد الکل و سیگار
چکاپ چشم ها
فعالیت در محیط امن برای جلوگیری از افتادن
بورسیت تورم دردناک بورس ها است. بورس ها کیسه های پر از مایع هستند که تاندون ها، رباط ها و ماهیچه های شما را محافظت می کنند. وقتی بورس ها به طور طبیعی کار می کنند، به تاندون ها، رباط ها و ماهیچه ها کمک می کنند تا به راحتی روی استخوان حرکت کنند. اما زمانی که بورس ها متورم می شوند، ناحیه اطراف آنها بسیار حساس و دردناک می شود. بورسیت تروکانتریک تورمی است که بر بورس های مفصل لگن_ران تاثیر می گذارد.
درد مفصلی: درد در روزهای اول معمولا تیز است و بعدا ممکن است درد مبهم شود.
افزایش درد هنگام بلند شدن از صندلی یا تخت ، نشستن طولانی مدت و خوابیدن روی سمت آسیب
تندرنس و حساس به لمس
احساس تورم و گرمی در ناحیه آسیب دیده
با گذشت زمان، بورس ها ممکن است ضخیم شوند، که می تواند تورم را بدتر کند. این می تواند منجر به محدودیت حرکت و ضعیف شدن عضلات (آتروفی) در ناحیه شود.
علل بورسیت لگن
استفاده مکرر بیش از حد یا فشار روی لگن
روماتیسم مفصلی
نقرس
نقرس کاذب
آسیب دیدگی مفصل
عفونت با باکتری مانند استافیلوکوکوس اورئوس (یا عفونت استاف)
دیابت
مشکلات ستون فقرات، مانند اسکولیوز
طول پاها ناهموار
خارهای استخوانی (رشدهای استخوانی در بالای استخوان طبیعی) روی لگن
پیشگیری
عدم انجام فعالیت های همراه با درد
تمرینات تقویتی و کششی برای مفصل لگن و ران
وزن متناسب برای جلوگیری از فشار زیاد روی مفصل لگن
آرتریت لگن / hip arthritis
آرتریت لگن آسیب غضروف مفصل لگن است. این یک اختلال رایج است که می تواند دردناک باشد و در طول زمان بدتر شود و بر تحرک و کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد.
با تخریب و نازک شدن غضروف مفصلی فضای بین استخوان لگن و ران تنگ می شود. در موارد پیشرفته، استخوان روی استخوان ساییده می شود و هر حرکتی می تواند باعث درد و سفتی شود. هنگامی که اصطکاک در هر نقطه ای بین استخوان ها وجود داشته باشد، می تواند منجر به خارهای استخوانی شود ( رشد استخوان در لبه های استخوان) که شکل آن را تغییر می دهد.
انواع آرتریت لگن
استئوآرتریت / osteoarthritis of the hip
استئوآرتریت یک بیماری تخریبی مفصل است، به این معنی که باعث آسیب تدریجی مفصل می شود. این شایع ترین شکل آرتریت مفصل لگن است و می تواند مفاصل دیگر را تحت تاثیر قرار دهد. استئوآرتریت هیپ معمولاً در اثر ساییدگی ناشی از افزایش سن ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. تخریب غضروف منجر به درد و التهاب می شود. استئوآرتریت هیپ ممکن است در برخی افراد به دلیل شکل نامنظم استخوان های تشکیل دهنده مفصل لگن سریع تر ایجاد شود. به عنوان مثال، اگر قسمت‌های گوی و کاسه مفصل لگن کاملاً با هم فیت نشوند (عارضه‌ای که منجر به گیرافتادگی لگن می‌شود)، ممکن است به یکدیگر ساییده شوند و در نهایت منجر به استئوآرتریت شود. این ممکن است در افراد مبتلا به دیسپلازی مفصل ران نیز اتفاق بیفتد، که حفره مفصل لگن برای حمایت از سر استخوان ران بسیار کم عمق است. این فشار غیرطبیعی به غضروف وارد می کند و باعث از بین رفتن زودرس غضروف می شود.
مرحله های استئوآرتریت لگن
مرحله ۱: ساییدگی جزئی مفصل لگن و خارهای استخوانی کوچک ، اغلب با درد کم یا بدون درد.
مرحله ۲: غضروف شروع به تخریب شدن می کند و رشد خار استخوانی اغلب در اشعه ایکس قابل مشاهده است. علائم شامل درد، ناراحتی و سفتی در لگن است. به این مرحله
استئوآرتریت خفیف لگن نیز گفته می شود.
مرحله ۳: غضروف شروع به فرسایش می کند و فاصله بین استخوان های مفصل لگن باریک می شود. فعالیت های عادی مانند راه رفتن، زانو زدن یا چمباتمه زدن باعث درد و تورم می شود. به این مرحله استئوآرتریت متوسط لگن نیز گفته می شود.
مرحله ۴: شدیدترین مرحله است و غضروف تقریباً از بین رفته است که باعث التهاب مزمن می شود. درد و سفتی تقریباً همیشه احساس می شود.
روماتوئید آرتریت / rheumatoid arthritis of the hip
یک بیماری ناشی از حمله سیستم ایمنی به بافت های سالم در مفاصل از جمله لگن است. این باعث التهاب غشای سینوویال، کپسول اطراف مفصل لگن می شود. سلول های التهابی موادی را آزاد می کنند که به مرور زمان غضروف مفصل را تجزیه می کند. روماتوئید آرتریت معمولاً ابتدا مفاصل کوچکتر مانند مچ دست و انگشتان را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است تا زمانی که علائم ایجاد نکند در لگن قابل توجه نباشد.
آرتریت پسوریاتیک / psoriatic arthritis
آرتریت پسوریاتیک نوعی آرتریت است که می تواند در افراد مبتلا به پسوریازیس، یک بیماری پوستی خود ایمنی که همچنین می تواند باعث التهاب در مفاصل، از جمله لگن شود، ایجاد شود. با گذشت زمان، التهاب درمان نشده می تواند منجر به آسیب مفصل شود. آرتریت پسوریاتیک لگن یک بیماری مزمن است. ممکن است قبل یا بعد از بروز علائم پوستی آشکار پسوریازیس ایجاد شود.
آرتریت پس از تروما
آسیب یا ضربه به لگن، مانند شکستگی لگن، ممکن است منجر به ایجاد آرتریت در مراحل بعدی زندگی شود. ضربه هایی مانند زمین خوردن، آسیب های ورزشی و تصادفات رانندگی می تواند به غضروف آسیب برساند. در حالی که خود آسیب ممکن است بهبود یابد، آسیب غضروف و هر گونه تغییر در راستا یا آناتومی مفصل ران می تواند سال ها بعد به آرتروز منجر شود.
آرتریت بخاطر اواسکولار نکروزیس (avascular necrosis)
نکروز آواسکولار زمانی اتفاق می افتد که استخوان منبع خون خود را از دست می دهد و شروع به فروپاشی می کند. در لگن، نکروز آواسکولار ممکن است در سر استخوان ران ایجاد شود. با مرگ بافت استخوان، استخوان ران فرو می ریزد و شکل خود را از دست می دهد که در نهایت منجر به آرتریت شدید هیپ می شود.
علائم آرتریت لگن
درد لگن یا اطراف لگن که می تواند با حرکات و تمرینات خاص بدتر شود. غضروف به طور ناهموار فرسوده می شود و اگر حرکت خاصی بر ناحیه ای که آسیب بیشتری دارد فشار وارد کند، درد افزایش می یابد. در آرتریت لگن، درد عمدتاً در کشاله ران و گاهی اوقات در قسمت خارجی ران و قسمت بالای باسن احساس می شود. درد ممکن است پس از ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی یا پس از یک دوره استراحت (بیدار شدن از خواب در صبح) بدتر شود.
خشکی و سفتی مفصل لگن که حرکت لگن یا چرخاندن پا را دشوار می کند. این ممکن است فعالیت های روزانه مانند پوشیدن جوراب و کفش را دشوار کند.
احساس یا شنیدن صدای کلیک کردن در حرکت لگن
ضعف مفصل لگن اغلب نتیجه کاهش فعالیت است. آرتریت هیپ ممکن است باعث شود که بیمار به دلیل درد کمتر حرکت کند، که این موضوع مفصل را ضعیف‌تر کرده و علائم را بدتر می‌کند.
ریسک فاکتورهای آرتریت لگن
سن بالا
وزن زیاد
آسیب به مفصل لگن
استفاده بیش از حد از مفصل
جنسیت: خانم ها بیشتر درگیر می شوند
اختلالات ساختاری لگن
محرک های خودایمنی
ژنتیک
سلامت عمومی : در افراد دارای دیابت، کلسترول بالا، هموکروماتوز، کمبود ویتامین D احتمال ابتلا به استئوآرتریت بیشتر است.
درمان آرتریت لگن
روش درمانی آرتریت مفصل لگن بسته به نوع و مرحله بیماری، سن ، شدت درد و عوامل دیگر متفاوت است. در حالی که نمی توان از دست دادن غضروف را معکوس کرد، راه هایی برای بهبود درد و جلوگیری از آسیب بیشتر وجود دارد.
درمان غیرجراحی
درمان جراحی
اگر روش های درمانی غیرجراحی باعث کاهش درد مطلوب نشوند و کیفیت زندگی فرد کاهش یابد باید به گزینه جراحی فکر کرد مثل :
جراحی تعویض مفصل هیپ : آرتروپلاستی مفصل لگن، روشی برای جایگزینی یک یا هر دو انتهای مفصل لگن آسیب دیده با ایمپلنت مصنوعی است.
فیوژن لگن روشی برای جوش دادن استخوان های مفصل لگن به یکدیگر است. قبل از اینکه جراحی‌های جایگزین در دسترس قرار گیرند، این روش درمانی استاندارد برای آرتریت لگن بود، اما اکنون آخرین راه‌حل درمان است، زیرا به شدت بر تحرک تأثیر می‌گذارد.
گیرافتادگی مفصل ران / Femoroacetabular mpingement
گیرافتادگی مفصل ران زمانی رخ می دهد که سر استخوان ران با استابولوم، لابروم و یا لگن برخورد کند. گیرافتادگی خود یک برخورد زودرس و نادرست بین سر و یا گردن ران و استابلوم است. این باعث کاهش دامنه حرکت مفصل ران و درد لگن یا کشاله ران می شود.
علل گیرافتادگی مفصل ران
افراد مبتلا به گیرافتادگی لگن دارای اختلال در سر ران یا استخوان لگن هستند. این اختلال باعث ایجاد اصطکاک در حین حرکت می شود و می تواند به غضروف اطراف و لابروم آسیب برساند.
ناهنجاری های مرتبط با گیرافتادگی ران معمولا در هنگام تولد وجود دارد. اما آنها بعدا می توانند در زندگی، به ویژه در سال های نوجوانی، توسعه یابند.
انواع گیرافتادگی لگن
Cam: این نوع نتیجه رشد استخوان در سر استخوان ران است. در برخی موارد، فعالیت بدنی ممکن است باعث ایجاد این رشد شود.
Pincer: ناشی از رشد استخوان اضافی در مفصل گوی مانند لگن است ، این نوع اغلب در طول رشد کودک اتفاق می افتد.
ترکیبی : هر دو نوع CAM و Pincer از گیرافتادگی حضور دارند.
علائم گیرافتادگی مفصل ران
درد لگن که با فعالیت و نشستن طولانی مدت بدتر می شود.
لنگش
سفتی در مفصل
بعضی بیماران ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.
عوارض گیرافتادگی مفصل ران
بعضی از افراد مبتلا به گیرافتادگی مفصل ران که درمانی برای وضعیت خود انجام نمی دهند، ممکن است دچار استئوآرتریت لگن شوند (تخریب غضروف اطراف لگن). این عارضه می تواند منجر به درد شدید و محدودیت حرکتی شود.
کشیدگی کشاله ران یک نوع از کشیدگی عضلانی است که بر عضلات کشاله ران تاثیر می گذارد.
اگر بیش از حد از یک عضله استفاده شود، رشته های فیبر عضلانی فراتر از حد خود کشیده شده و از هم جدا می شوند.
عضلات کشاله ران پایین شکم را به ران ها متصل می کند. سه گروه عضلانی کشاله ران شما را تشکیل می دهند، از جمله:
عضلات تحتانی شکم
عضلات ایلیوپسواس
عضلات اداکتور
این آسیب یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی است.
انواع کشیدگی کشاله ران
گرید ۱: خفیف
گرید ۲: متوسط
گرید ۳: شدید
علائم کشیدگی کشاله ران
درد
مشکل در حرکت دادن پا
ضعف عضلانی
کبودی و تغییر رنگ
تورم
اسپاسم عضلانی
علل کشیدگی کشاله ران
آسیب ورزشی
کشیدگی های مکرر
ضربه مستقیم به کشاله ران
ریسک فاکتورهای کشیدگی کشاله ران
ورزشکاران خیلی بیشتر احتمال دارد که دچار استرین کشاله ران شوند، به خصوص اگر آنها ورزشی را انجام دهند که نیاز به توقف، چرخش و یا تغییر جهت ناگهانی داشته باشد.
ورزش هایی که معمولا سبب استرین کشاله ران می شود عبارتند از:
هاکی
اسکیت
فوتبال
بسکتبال
سندرم پیریفورمیس زمانی رخ می دهد که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را فشرده می کند و منجر به التهاب می شود. می تواند باعث درد یا بی حسی در باسن و پشت ساق پا شود. ممکن است در یک طرف بدن یا دو طرف رخ دهد.
پیریفورمیس یک عضله صاف و باریک است. از پایین ستون فقرات از باسن تا بالای ران می گذرد. عضله پیریفورمیس به هر طرف بدن گسترش می یابد و تقریباً به هر حرکت پایین تنه کمک می کند.
عصب سیاتیک معمولاً در زیر پیریفورمیس قرار دارد. عصب از طناب نخاعی، از طریق باسن، از پشت هر ساق پا، به سمت پاها حرکت می کند. این طولانی ترین و بزرگترین عصب بدن است.
التهاب (تورم) در پیریفورمیس یا بافت های اطراف آن.
اسپاسم عضلانی
این مسائل می تواند ناشی از:
بالا رفتن از پله ها، راه رفتن یا دویدن بدون داشتن عضله ای قوی
آسیب به لگن، باسن یا پا مانند سقوط یا تصادف رانندگی.
داشتن ماهیچه های سفت ناشی از عدم فعالیت بدنی
بلند کردن چیزی به طور نامناسب و آسیب رساندن به عضله پیریفورمیس
گرم نکردن قبل از فعالیت بدنی یا کشش مناسب بعد از آن
ورزش بیش از حد یا انجام حرکات تکراری، مانند دویدن در مسافت طولانی
نشستن برای مدت طولانی (مثلاً افرادی که زیاد سر کار می نشینند)
علائمی مثل درد، ناراحتی ، بی حسی، مورمور شدن ، سوزش و حس شوک می‌تواند در باسن ، لگن یا بالای پشت ران خود را نشان دهد.
این علائم معمولا با فعالیت هایی مثل نشستن طولانی مدت ، راه رفتن و دویدن ، بالا رفتن از پله بدتر می شود.
به طور منظم ورزش کنید تا ماهیچه های خود را سالم نگه دارید.
روی وضعیت بدنی خوب تمرکز کنید، به خصوص در هنگام نشستن، رانندگی یا ایستادن.
با خم کردن زانوها و چمباتمه زدن اشیا را به درستی بلند کنید و مطمئن شوید که پشت خود را صاف نگه دارید. اجسام را نزدیک بدن خود نگه دارید و در حین بلند کردن پیچ و تاب نخورید.
قبل از فعالیت بدنی گرم کنید و بعد از آن کشش دهید.
زمانی که باید برای مدت طولانی بنشینید، با ایستادن، راه رفتن یا حرکات کششی استراحت کنید.
آسیب همسترینگ شامل کشیدگی یا استرین یکی از عضلات همسترینگ، گروهی از سه عضله که در امتداد پشت ران قرار دارند.
آسیب های همسترینگ اغلب در افرادی رخ می دهد که ورزش هایی را انجام می دهند که شامل دوی سرعت با توقف و شروع ناگهانی است. به عنوان مثال می توان به فوتبال، بسکتبال، فوتبال و تنیس اشاره کرد. آسیب های همسترینگ می تواند در دوندگان و در رقصندگان نیز رخ دهد.
آسیب همسترینگ معمولا باعث درد ناگهانی و شدید در پشت ران می شود. همچنین ممکن است احساس “poping” یا پارگی وجود داشته باشد.
تورم و حساس به لمس بودن معمولا در عرض چند ساعت ایجاد می شود. ممکن است کبودی یا تغییر رنگ پوست در پشت پا وجود داشته باشد. برخی از افراد ضعف عضلانی دارند یا نمی توانند روی پای آسیب دیده وزن بیندازند.
ورزش
سابقه آسیب قبلی
خستگی عضلانی
ضعف عضلانی
ناهماهنگی بین عضلات
سن بالا
بازگشت به فعالیت های ورزشی قبل از بهبود کامل عضلات همسترینگ ممکن است باعث بروز مجدد آسیب شود.
کشش منظم عضلات
تمرین های تقویتی
وضعیت بدنی خوب
عدم انجام کارهای تکراری و فرسودنی
دیسپلازی لگن وضعیتی است که استخوان ها در مفصل لگن به درستی مطابقت ندارند. دیسپلازی لگن در نوزادان و کودکان شایع است، اما در موارد نادر در بزرگسالان هم رخ می دهد.
دررفتگی مادرزادی لگن نام های دیگری همچون hip dysplasia یا developmental dysplasia of hip (DDH) دارد.
مفصل لگن اتصال بین استخوان ران (فمور) و استخوان هیپ (لگن) است. در دیسپلازی لگن استخوان ران به درستی با استخوان لگن فیت نمی شود . سر استخوان ران که به شکل توپ است به درستی با مفصل گوی مانند لگن متصل نمی شود. این تطابق ضعیف می تواند به غضروف مفصلی آسیب برساند. علاوه بر علائمی مانند درد و سفتی، افراد مبتلا به دیسپلازی لگن بیشتر احتمال دارد که دررفتگی هیپ را تجربه کنند.
اکثر نوزادان مبتلا به دیسپلازی هیپ زمانی که کمتر از 6 ماه دارند، تشخیص داده می شود.
درد لگن (معمولاً در جلوی کشاله ران)
احساس بی ثباتی در لگن
لنگیدن هنگام راه رفتن یا حرکت
داشتن پاهایی با طول های مختلف
نوزادانی که با دیسپلازی هیپ متولد می شوند و هنوز به سن کافی برای راه رفتن نرسیده اند ممکن است علائم متفاوتی از دیسپلازی مفصل لگن داشته باشند، از جمله:
داشتن پایی که بیشتر از پای دیگر به بیرون چرخیده
حرکت کمتر یک پا نسبت به دیگری
پوست ناهموار یا چروکیده در اطراف ران و باسن
دیسپلازی لگن زمانی اتفاق می افتد که ران با سوکت لگن به درستی فیت نباشد. اگر مفصل گوی مانند لگن بیش از حد کم عمق باشد یا سر استخوان ران متفاوت از حد معمول باشد دیسپلازی هیپ توسعه می یابد. اکثر افراد مبتلا به دیسپلازی هیپ با آن متولد شده اند. این می تواند در دوران بارداری رخ دهد اگر پوزیشن جنین بگونه ای باشد که فشار بر لگن خود وارد کند. همچنین می تواند یک وضعیت ژنتیکی باشد که والدین بیولوژیکی به فرزندانشان منتقل می کنند.
هر کسی ممکن است دچار دیسپلازی مفصل لگن شود و هر نوزادی می تواند با آن به دنیا آید. دختران و نوزادان اول بیشتر احتمال دارد که دچار دیسپلازی مفصل لگن شوند.
دیسپلازی هیپ می تواند هر یک از پاها ها را تحت تاثیر قرار دهد، اما در سمت چپ شایع تر است.
دررفتگی هیپ
پارگی لابروم لگن
استئوآرتریت
بی ثباتی مفصل لگن
از خدمات ما مطلع شوید
دیدگاه خود را درج کنید